________________
ધમધ-ગ્રંથમાળા : ૬૪?
* પુષ્પ સરી પડ્યા. “ઓ ભૂમિ! તને વારંવાર વંદન હેએ દેશ! તને મારા સેંકડે પ્રણામ હ! તારી ગોદમાં અનેક મહાપુરુષોએ પિતાનું બાળપણ વીતાવ્યું છે, તારી છત્રછાયામાં અનેક ઋષિમહર્ષિઓએ ધર્મની દવજા ફરકાવી છે. તારો પ્રત્યેક પ્રદેશ પવિત્ર છે, તારે દરેક અણુ સંસ્કારિતાથી સુવાસિત છે. તને મારા પુનઃ પુનઃ વંદન છે. તને મારા પુનઃ પ્રણામ છે.”
આર્યાવર્તની ભૂમિમાં બે દિવસને પ્રવાસ કરતાં જ અદ્દગકુમારનું મન વૈરાગ્યથી વાસિત થયું એટલે તેણે બધું ધન ધર્મકાર્યમાં ખરચી નાંખ્યું અને પેલી પવિત્ર પેટી એક સથવારા જોડે અભયકુમાર પર મોકલાવી આપી. પિતે જાતે દીક્ષા લઈને મુનિ બન્યું. - આદ્રક મુનિ વિહાર કરતાં અનુક્રમે મગધ દેશમાં પહોંચ્યા અને ત્યાં વસંતપુર નગરની બહાર આવેલા એક ઉદ્યાનમાં દયાન ધરીને ઊભા રહ્યા. આ વખતે શ્રીમતી નામની તે નગરની શ્રેષ્ઠ પુત્રી તેમના પર મોહિત થઈ કે જે તેની પૂર્વ ભવની સ્ત્રી હતી. તેઓ જેમ તેમ કરીને તેમાંથી ભાગી છૂટ્યા, પરંતુ ભવિતવ્યતા બળવાન છે એટલે કેટલાક વરસ પછી તેઓ વિહાર કરતાં કરતાં તે જ નગરમાં પાછા આવ્યા.
ત્યારે શ્રીમતીએ તેમને પારખી લીધા અને પિતાની સ્નેહજાળમાં જકડી લીધા. કાળક્રમે તેમને એક પુત્ર થયે.
હવે આર્દકકુમાર ફરીને સાધુજીવન ગાળવા માટે તૈયાર થયા પણ તે વખતે નાનકડા બાળે તેમને કાચા સુતરથી વીંટી લીધા અને પિતાની મમતાળુ માતાને જણાવ્યું કે “માતા!
