________________
રણ મહાન તો એટલે મારી મૂર્ખાઈનું-મારી દુષ્ટતાનું મને ભાન થયું અને મેં પણ અણસણનું શરણ લીધું. એ રીતે અમે બંને કાળધર્મ પામ્યા. હું વ્રતભંગ–વિચારના પરિણામે અનાય દેશમાં ઉત્પન્ન થયા. અહો! મેં એ મુનિપણું ભાંગ્યું ન હોત તો આ અનાર્ય દેશમાં ઉત્પન્ન થાત નહિ. પણ હવે શું કરું? જેણે મારી પૂર્વમૃતિને જાગૃત કરી તે અભયકુમાર મારા ખરા ઉપકારી છે. પણ ક્યાં છે અને કયાં હું તેમને હું કેવી રીતે મળી શકું? જે પિતા રજા આપે તે હું આવર્તમાં જાઉં અને અભયકુમારને જરૂર મળું.
અગકુમારની મૂછી ઉતરી ગઈ પણ તેના મનમાં આયવર્તમાં જવાની અને અભયકુમારને મળવાની તીવ્ર તાલાવેલી જગાડતી ગઈ. તેને ઊઠતાં બેસતાં, હરતાં ફરતાં, ખાતાંપીતાં, આર્યાવર્તના વિચારો જ આવવા લાગ્યા. તે પિતાને પ્રાપ્ત થયેલી પ્રભુમૂર્તિની ગુપ્ત પૂજા કરવા લાગ્યું.
એક વાર સમય જોઈને તેણે પિતા આગળ આવર્તમાં જવાની રજા માગી. ત્યારે પિતાએ કહ્યું, “હે કુમાર ! કયાં આર્યાવર્ત અને જ્યાં આપણે આદન દેશ ! એટલે દર તમને શી રીતે મોકલાય? માટે અહીં જ રહો ને ખાઈ પીઇને મજા કરે.”
અગકુમારે ફરી ફરીને પિતાને વિનંતિ કરી પણ પિતાએ તેને માન્ય ન જ કરી.
આખરે એક દિવસ ગુપ્ત વહાણમાં તેણે પેલી પેટી સાથે આદન છેડયું અને કેટલાક દિવસની સફર બાદ આર્યાવર્તની ભૂમિ પર પગ મૂકે. એ વખતે તેના મુખમાંથી નીચેના શબ્દ
