________________
ધર્માએધ-ગ્રંથમાળા
* R :
: પુષ્પ
હતાં, એટલે વિચાર કરવા લાગ્યું કે આ તે શું હશે ? તેનો શું તે કાંઇ ઘરેણાં હશે કે કોઇ
શે ઉપયોગ થતા હશે ? જાદુમંતરની વસ્તુએ હશે ? ’
કરવા
આમ તે બહુ બહુ વિચાર લાગ્યા ત્યારે તેને એકાએક સ્મરણ થયું કે-આવી વસ્તુ મે' કાઇક સ્થળે નિહાળી છે. અને અતિ ઊંડા વિચારમાં ગરકાવ થતાં તરત જ તે મૂચ્છિત થઈ ગયા.
જેવી રીતે આપણને આ જીવનના બનાવાનુ સ્મરણ થાય છે, તેવી જ રીતે કેટલાક મનુષ્યાને કેટલીક વાર પૂર્વ ભવમાં બનેલા મનાવાનુ સ્મરણ થાય છે. એ જાતના સ્મરણને “ જાતિ સ્મરણ જ્ઞાન’ કહેવામાં આવે છે અને જ્યારે તે થવાનુ હાય છે ત્યારે એકાએક મૂર્છા આવી જાય છે.
અદૃગકુમારને આવુ જ જાતિ સ્મરણુજ્ઞાન ઉત્પન્ન થયું. તેમાં તેણે જોયું કે ‘ પૂર્વભવમાં હું આર્યાંવના એક દેશમાં સામાયિક નામના કણબી હતા અને બધુમતી નામે સ્રીને પરણ્યા હતા. સમય જતાં અમને બન્નેને વૈરાગ્ય થયા અને અમે બંનેએ સાધુજીવનની દીક્ષા લીધી. પછી અમે અલગ અલગ ચાલ્યા ગયા. એવામાં એક વાર મેં સાધ્વી બનેલી અધુમતીને જોઇ અને મારું મન સાધનાથી ભ્રષ્ટ થયું. તેની સાથે વિષયભોગ કરવા માટે હું તૈયાર થયે. આ વાત કોઇ પશુ ઉપાયે મેં તેને પહોંચાડી, તેથી તેને ખૂબ જ આઘાત થયા. એને રખે શિયળભગનો પ્રસંગ આવે એમ વિચારીને તેણે અણુસણ( અનશન–ઉપવાસ) કર્યું. મને આ વાતની ખબર પડી
