________________
ઠેકાણે ભેંયમાં નિશાની રાખીને દાટી દીધું, અને પાછાં જ્યાં સુરપ્રિય સુતેલ છે તે તરફ જવા ચાલતે થે. “પરંતુ કપટ ત્યાં ચપટ” એ એના ખ્યાલમાં જ નથી.
સુંદર શેઠના જવા પછી આ સુરપ્રિય પણ થોડી વારમાં એજ કપટ વિચારે કરતે ઉઠ, અને ધનની લાલસાથી એ આકડા વૃક્ષ તરફ થોડેક આગળ જતાં તેને પિતા સુંદર શેઠ તેના સામે મળે, લેભગ્રસ્ત હોવાથી કાંઈપણ પુછયા બો
લ્યા વિના તે વૃક્ષ તરફ ચાલ્યા ગયે; પરંતુ “માથીના પર્યાતિ” ત્યાં પહોંચે છે ત્યાં તે તે વૃક્ષ ઉખેડી નાંખેલને એક બાજુ ફેંકી દીધેલ સ્થિતિમાં જોઈને બહુ ખેદ કરવા લાગ્યું.
વિચાર કરતાં ખાત્રી થઈ કે આ કાર્ય નક્કી પિતાનું જ લાગે છે! એમ નિશ્ચય કરી લેજમાં અંધ સુરપ્રિય શિવ પિતાની પાછળ દેડ, સુંદર શેઠ પાસે આવીને પૂછયું કે – દરિદ્રી માણસના મને રથને જેમ તેનું અવળું દૈવ મૂળથી ઉખેડી નાંખે છે, તેમ આ આકડાના વૃક્ષને કોણે ઉખેડી નાંખ્યું ? પુત્રનું કેધયુક્ત આ પ્રશ્નવચન સાંભળી સુંદર શેઠ તિદ્દન અજાણ્યા થઈને કહેવા લાગ્યા કે હે તું શું કહે છે! હું આ બાબતમાં કાંઈ જાણતા નથી. (લેભને વશ માણસ કયું કામ કરતું નથી ? તે પછી માત્ર આટલું જુઠું બોલવા શા માટે અચકાય ?)
- પિતાનું આવું મિથ્યા વચન સાંભળી મહા લેભાગ્રસ્ત
