________________
૨૭
એ રીતે ખેઢ-પશ્ચાતાપ કરતા રાજા ખુદ ત્યાં આવીને મારી બહુ ભુલ-મહા અપરાધ થયા છે, એમ શ્રીસુરપ્રિય કેવલી મુનિને નિવેદન કરીને તેને ચરણે નમસ્કાર કર્યો.
પછી સુર-અસુર-મનુષ્યાદિના સમૂહથી જેના ચરણકમલની સેવા થઇ છે, એવા સદ્ગુરૂને હારનુ વૃત્તાંત (મુદ્દો) શુ હતુ એ રાજાએ પુછ્યું.
રાજાના આ પ્રશ્નના ઉત્તરમાં કેવળી મુનિએ પાતાનું નગર–પિતા–વગેરે પરમ વૈરાગ્યકર અવુ. વૃત્તાંત કહી સ*ભળાવ્યું ( જે આ ચરિત્રમાં પૂર્વે આવી ગયેલ છે).
હવે અહીં પેલે સીંચાણા પક્ષી ( કે જે સુંદર શેઠને જીવ છે તે ) જ્યારે તેણે મુનિના કઠમાં હાર નાંખ્યા હતા, ત્યારથા હવે આને શું શું દુઃખ વિટખના થાય છે, તે પૂના વૈરથી જોવા આકાશમાં ક્રૂરતા, પોલીસ અટવીમાંથી બધીને લઇ ગયા ત્યાંથા તે શુળી સ્થાને લાવી મુકયા, તે બધુ જોતા જોતા છેવટ જ્યારે મુનિને શુળીએ ચડાવ્યા ત્યારે પણ ત્યાં નજીકનાં વૃક્ષ ઉપર બેઠા હતા. હવે આ સર્વ પૂજ્યપદ પામેલા મુનિવરે જે વખતે રાજાને સઘળુ પૂર્વે બનેલુ તેનુ ખ્યાન કર્યું...! તે બધું વૃક્ષ ઉપર બેઠેલા સિ’ચાણાએ સાંભળ્યુ, અને તે બધી. હકીકત પેાતાની અનુભવેલી હાવાથી વિચારણામાં જાતિ. સ્મરણુ જ્ઞાન પામ્યા; તેથી પૂર્વના ત્રણ ભવની બધી સ્થિતિ જાણવામાં આવી.
