________________
સમાધિ છે. જેની ઘનઘટાને અસ્થિરતાના વાયુથી વિખેરી નાખવી એટલે જ આવતા કેવળજ્ઞાનને રેકવું. આમ કરવાથી તે તારી પરિસ્થિતિ હાથમાં આવેલા કિંમતી રત્નને ફેંકી દેનાર મૂખ દરિદ્રી જેવી થશે.
આત્માનું મૂળ સ્વરૂપ જુદું છે. (તે સ્વયં સંપૂર્ણ છે) પણ તે કમથી અવરાયેલ હોવાથી અશુદ્ધિને પામેલ છે. એ અશુદ્ધિ (કમલેપ)ને સ્થિરતા રૂપી ધમમેઘ સમાધિથી દૂર કરી શકાય તેમ છે. પરંતુ આત્માની સાંસારિક પ્રવૃત્તિઓ અને પાંચે ઈન્દ્રિયની વાસનાના પ્રલેભન અસ્થિરતા રૂપી પવનને ઉત્પન્ન કરી આંતરિક ધાર્મિક સમૃદ્ધિની સમાધિને વિખેરી નાંખે છે, નજીકમાં આવતા કેવળજ્ઞાનને અટકાવે છે. આ રીતે એ મૂર્ખ માનવીની જેમ અગ્નિમાં હાથ નાખી શાંતિ મેળવવાની આશા રાખવા જેવું (હકીકતમાં હાથને બાળવા જેવું) હાસ્યાસ્પદ–અનુચિત કાર્ય કરે છે.
અહીં આવ્યા પછી આત્માએ મૈત્રી–પ્રદ આદિ ચાર ભાવના કે અનિત્ય આદિ બાર ભાવના ભાવી સંસારમાં જળકમળવત નિર્મળ રહેવાને પુરુષાર્થ કરવો જોઈએ. ગમે તેવા ઘાતકર્મ જનિત વાવાઝોડા આવે કે પવનના ઝપાટા આવે, તે પણ ધમંપથથી વિચલિત ન થતાં, આત્મગુણમાં સ્થિર થવું જોઈએ. કારણ સ્થિરતા એ જ સંસારી આત્માને સંસારથી પર થવાને “વિજયધ્વજ છે. જ્યાં પવિત્રતા ને સ્થિરતા એ સમાન ધોરણે રહેનારાં ત બની જાય છે.
૧૭.
