Sarvagnashatakam

Author(s): Labhsagar
Publisher: Aagamoddharak Granthmala

Page 310

आभिग्रहिकाभिनिवेशिनोरसद्ग्रहस्य मेदः 285 यथार्थामिनिवेशात्। आमिप्रहिकस्य तु शाक्यादे ने जैनत्वेनाजैने चाजैनत्वेनेति श्रद्धानलक्षणेन सद्ग्रहेण कलङ्कितोऽसग्रहः, तदंशे असद्ग्रहाभोवात् / न चैवं तदंशे ज्ञानापत्तौ ज्ञानाज्ञानयोयुगपत्समावेशेनापसिद्धान्तः शङ्कनीयः, यतोऽसद्महस्य भूयिष्ठत्वेन सद्महस्याप्यसद्महत्वमेव / यथा 'मिथ्याशा मिश्रपक्षोऽप्यधर्मपक्ष एव, अधर्मस्य भूयिष्ठत्वादिति सूत्रकृ० वृत्तौ / अत एव जैने जैनत्वेन श्रद्धानेऽपि जैनामिमतदेवे देवेत्वेनाश्रद्धानम् / यत एवमसद्ग्रहस्य भेदः, अत एव जैनप्रवचनं सम्यगितिश्रद्धानमात्रेणाप्यामिग्रहिकः सम्यग्दृष्टिरित्यमिधीयते, तावन्मात्रश्रद्धानेनाऽपि सौगतादेरसद्ग्रहस्यापगमात् / तत्र कारणं तावदसग्रहस्याशुद्धत्वमेव / अभिनिवेशिनस्तु दिगम्बरादेः देवोऽर्हन्नेव नापरः सुगतादिपरिगृहीता जिनप्रतिमापीत्येवं व्यक्त्या श्रद्धानेऽपि मिथ्यादृष्टित्वमेव / तत्र बीजमसद्महस्व सर्वाशेः शुद्धत्वमेव / तस्यापगमस्य दुस्साध्यत्वादिति पर्यालोच्यम् / एतेन केनचित् कचित् अभिनिवेशिनः सम्यक्त्वप्राप्तिः सुलभेति भणितं, तद्विचारणीयमस्तीति दर्शितं बोध्यम् / अत्र श्वेताम्बरविशेषः शकते-ननु भोः ! सुहृद्भावेन पृच्छामः-जैनाभासो हि दिगम्बरादिः पृष्टः सन् अर्हन्तमेव देवत्वेन भाषते, सौगतस्तु सुगतमिति अनयोर्मध्ये कः शोभन ? इति चेत् / अहो भ्रान्तिः ! अद्यापि दिगम्बरादिरभिनिवेशी देवमहन्तमेव भाषते इति ब्रुवाणोऽपि न लजसे / यतस्त्वामेव वयं पृच्छामः-दिगम्बरादिजैनो जैनाभासो वा / आये, श्वेताम्बरो भवानपि जैनाभोसत्वेन वक्तव्यः स्यात् , तत्प्रतिपक्षभूतत्वात् / द्वितीये, कथमहन्तं देवत्वेन भाषते, जैनाभासत्वहानेः / अहंदङ्गीकारजैनाभासत्वयोर्विरोधात् अर्हद्वचनानङ्गीकारेणार्हदनङ्गीकारात् / एतच्च श्वेताम्बरागमे संसारमार्गत्वेन भणितोऽपि શ્રદ્ધા અને પ્રરૂપણાઈ સર્વ વસ્તુવિષઈઓ જે અસત્ય કદાગ્રહ તેથી. આભિનિવેશી)મૂહિક જે શાક્ષાદિક જેહની જેનનિ વિષિ જૈનપર્ણિ અર્જનનિ વિર્ષિ અર્જનપણિ એહવા શ્રદ્ધાનરૂપ જે સંગ્રહ તેણુિં કલંકિત અસદમ, તેણેિ અંશે અસંગ્રહના અભાવથી. ઇમ તેણિ અંશે જ્ઞાનની આપત્તિ જ્ઞાન અને અજ્ઞાનને સમકાલ મિલ અપસિદ્ધાંત આશંકા નહિં. જે માટિ અસગ્રહને બહુપણિ સધ્યાહને પર્ણિ અસગ્રહપણું જ. જિમ મિથ્યાત્વીને મિશ્રપક્ષ પર્ષિ અધર્મ પક્ષ જ અધર્મના બહુપણાથી. ઈતિ સૂત્ર કે વૃત્તૌ. એતલા જ વતી જનનિ વિષિ જૈન પર્ણિ શ્રદ્ધાન છતે પણુિં જેનનિં ઇષ્ટદેવનિ વિષિ ઈષ્ટદેવ પર્ણિ અસહયું. જે વતી અસદરહને ભે, એટલા જ વતી જૈનપ્રવચન ભલુ: એતલી શ્રદ્ધામા પછુિં આભિગ્રહિક તે સમ્યગદષ્ટિ એહવું કહઈ છઈતેતલે શ્રદ્ધાને પર્ણિ સૌગતાદિકને અસદમહને અપગમથી. તિહાં કારણ તે અસદુગ્રહનું અશુદ્ધ પણું જ. અભિનિવેશી જે દિગંબરાદિક તેહને દેવ અરિહત જ બીજે નહિં સુગાદિ પરિગ્રહીત જિનપ્રતિમાં પણિ નહીં. ઈણ રીતે વ્યક્તિ કહાન છતે પવુિં મિથ્યાદષ્ટિપા જ. તિહાં બીજ તે અસગ્રહને સર્વાશે શુદ્ધપણું જ. તેહના નાશને અસાધ્યપણુથી, એતલે કિકિ કિહાંએક અભિનિવેશીને સમકિતપ્રાપ્તિ તે સુલભ ઇમ કહિઉં છે તે વિચારવા યોગ્ય ઇમ દેખાડવું જાણવું. કયાં વેતાંબર વિશેષે કણેક આશંકા કરે છે. પૂર્વપક્ષ-મિત્ર ભાવે પૂછું છું--જૈનાભાસ તે દિગંબરાદિક પપો હતા અરિહંતને જ દેવ૫વુિં કહિં અને સૌગત તો સુગતમેં. તે વતી એ બિહં માહિ કરણ ટણન ઇમ ને હજતાંઇ તુજને ભ્રમરે હછતાં દિગંબદિક અભિનિવેશી તે દેવ અરિહંતને કહે છે. તલ' કહે તો લાજ એ નથી. જે માટે અહે તુઝને' પૂછું છું-દિગંબર તે જૈન જવા જિનાભાસ ? પ્રથમ પક્ષે, શ્વેતાંબર તું પણિ જૈનાભાસ પણે કહેવા યોગ્ય હુઈ તેથી વિપરીત૫ણાથી. બીજેપશે, કિમ અરિહંતને દેવપણે કહે જેનભાસપણાની હાનિથી. અરિહને અંગીકાર અને જેના