________________
এ
१७२
दर्शना तिचार स्वरूपं.
गरीब, पण ज्ञानगुणसंयुक्त होय ने पोतें तो महोटो बोगा लो होय अथवा श्रावक होय तो महोटो तालेवर होय, पोषा 'क प्रमुख सारो होय, चाकर प्रमुख घणा होय, तेवारें ते उन्नता दोषी मनमां विचारे के महारो विद्यागुरु तो घणो प्रख्यात न श्री, माटे एनुं नाम लश, तो महारी महोटाइ थशे नहीं माटे ते वर्त्तमान कालमा कोइ महोटो पंक्ति वृद्ध होय, जेनुं यश प्र ख्यात होय, तेनुं नाम बीये. एम करी पोताना मूल गुरुने दुपावे. ते गुरुलोपी, महापापी ने पांचमो गुरुनिन्हवण अतिचार लागे. कूटसूत्रा तिचार. ते सूत्रना अक्षर खोटा उच्चारे. हव दीर्घनी खबर न राखे, अक्षर, मात्राहीन अथवा अधिक करीने जणे. दोनंग करी जणे, पद, संपदासहित न बोले, ते सूत्रकूटा तिचार सातमो अर्थकूटा तिचार. ते पोताना अज्ञानदोषथी थवा कोइ कुमति कदाग्रहना उदयथी अशुद्ध अर्थ करे, विप तरुपे, ते सातमो अर्थकूटा तिचार.
६
आठमो जनयकूटा तिचार ते सूत्र ने अर्थ ए बन्ने शुद्ध जणे, प्ररूपे, ते आठमो उजयकूटातिचार. इति ज्ञानाच स्यष्टतिचारखरूपं संपूर्णम् ॥
॥ अथ ॥
॥ श्री दर्शनाचारस्य प्रष्टातिचारस्वरूप प्रारंभः ॥
१ प्रथम शंकातिचार. ते जे जिनागमना सूक्ष्म अतींद्रिय गंजीरजाव सांजलीने पोताना मंददयोपशमना योगथी तथा मिथ्यात्वना प्रदेशोदयाथी शंका धरे, जे ए वात केम वरशे ? एकेम हशे ? कां मनमां वेसती नथी. शुं जाणीयें जे केवी रीतेंबे ? एते साचुंबे के जूटुंबे ? एवो विकल्प उठे, ते प्रथम अतिचार.
