________________
१४
तपाचारातिचार खरूपं. करीने विचारे जे आहार प्रमाण तो बत्रीश कोलीयानु; अने में तो चोवीश कोलीया खाधा; माटे मारे पण ऊपोदरी तप थयु. पण एम न विचारे जे, बत्रीश कोलीयामां मोदक प्रमुख चीकणी वस्तुनी गणतरी नहीं जाणवी. तेम बतां आशानदोषथी समजीने ते एवो मनमां विकल्प करे, ते जणोदरी तप अतिचार.
॥त्रीजुं वृत्तिसंदेपतप. ते विविध प्रकारना अनिग्रह धरे, अने श्रावक चौद नियम धरे. अथवा आहारनी चीज होय तेनी अव्य धारायें संख्या राखे, ते वृत्तिसंदेपतप कहीये. ते तप करी ने साधु वार्तामां अथवा उपदेश देतां थकां पोताना अनिग्रहनी वात पण गृहस्थना आगल कही दे, त्यारे ते सांजलीने गृहस्थ जाणे जे अहो !! साधुयें केवा केवा अनिग्रह लीधा. तेथी वि वेकी अने चतुर श्रावक होय, ते पोतानी बुद्धिथकी अवसर थये थके अनिग्रह पूरे, तथा गृहस्थ अव्यपरिमाणादि नियम धरतो होय, ते पोताना घरमां संकेत शिक्षारूप करे. जे तमे तो स्नेह ग्रथिल बो तेथी हरेक चीज लावीने नोजन करती वखतें नोज नमां नाखशो; अने अमें तो वृत्तिसंदेप बैयें, तेथी अव्य अधिक थ जाय त्यारें व्रत खंमन थाय. माटे अमने जूदी जूदी चीज आपवी नहीं. अमाराथी एकठी करेली चीज लीधी जाय, जेनुं एक अव्य गण्युं जाय माटे हलफल करीने विना खवरथी कोइ चीज जूदी आपशो नहीं. एवी शिक्षा कहे त्यारे ते रसोश्दार तुरत रहस्य पामी जाय अने पनी पोतानी निपुणताथी लूण, म रचुं, जीरे, हिंग संयुक्त व्यंजनादिक मीठी चीज प्रमुख पागल थी एकठी मेलवीने राखे अने ते सौ चीज सुस्वाद होय ते पी रसे अने ते चीज आरोगे, मनमां जाणे के, मारुं व्यापरिमाण हुं शुक राखंडं. पण पूर्व एवी संझा करी, तेथी व्रत तो मलिन थयु. एवो कुविकल्प, ते वृत्तिसंदेपतपयतिचार,
