________________
१७
तपाचारातिचार स्वरूपं. जश्ने त्यां ते वेष बोडीने गृहस्थ थयो, तेनुं नाम पछाकडो. श्रा वक कहीये ते फलाणा गाममां बे. एवं सांजलीने प्रायश्चित्ती त्यां जाय अने ते पन्छाकडाने एवो प्रतिबोध आपे के हे महानुन्नाव! तमे तो रत्नत्रयिनी महोटी पदवी पामी करीने बोडी दीधी,ते सारं नहीं कलुं..पण तेमां तमे शुं करो ? उदय जे ते महाबलवान् .. तेना जोरथी तमारा परिणाम शिथिल थइ गया. ते तो जे थवानुं हतुं ते थ गयु, ते माटे हवे कांश्चेतो अने फरी पराक मने फोरवो. हमणां अशुन कर्मना उदयनी अशाता पानी हठ वानो समय थयो जणायजे तेथी करी अमारो पण तमारी साथै मेलाप थयो. वनी तमोने तो महाज्ञाननो आधार. तो तमे देखी पेखीने केम जूलमां पडोगे ? ए माटे फरीथी खबरदार थइ चारित्ररत्नने अंगीकार करो अने आत्माने तारो. आगल पण घणा पतित थश्ने फरी जायत थयाडे, सर्व कर्मनो दय करीने मुक्तिसुखने पाम्या ए माटे तमे पण चारित्रव्यो, ढील करो नहीं. एवो सारो उपदेश सांजलीने ते पछाकडा श्रावकना परिणाम सुधरे, तो तेने चारित्र लेवरावी, पबी तेनी यासेंथी प्रा। यश्चित्त ले. एम करतां पण ते नारे कर्मीबे, तेथी एम कहे के। ना सादेव ! गजपाखर ते रासनथी केम उगवी शकाशे ? तेम माराथी आ निष्कलंक चारित्ररत्त न पले तो तेने जूतुं लीधा थी शो गुण थाय ? जो ते विधि माफक निर्वहे नहीं तो हुँ उलटो महापापी अने अघोरी था. एकवार तो थयो बजं अने ए माघ लागी चूक्यो. हवे एवी हकीकत कही अने ते नाश्य सांजली ते समयें ते, ते पडाकडाने जिनमंदिरमा लेजाय अने त्यां तेने सामायक देवरावे. पठी तेने वंदन करीने तेनी पासेंथी आलोय णा ले; पण अज्ञानी पासेंथी बालोयणा ले नहीं. एवी रीतें गुरुनी गवेषणा करीने पण आलोयणा ले, ते एवीरीते के जेम पोतानी
