________________
दर्शनाचारा तिचार स्वरूपं,
(99
माटे जे करशे, ते पामशे. एवी उदासी करीने बति शक्तियें धर्मी गतो होय, तेने धर्ममार्गमां स्थिर न करे, तो तेने स्थिरीकरण तिचार लागे.
७ सातमो वात्सल्या तिचार. ते जे जे साधर्मी प्राणी, जे नी एक श्रद्धा, अने शास्त्रश्रवण, देवदर्शन, सामायक, पोसह प्रमुख कर, इत्यादिक धर्मकरणी सार्थेज करता होय, जेनी साथै धर्मनो महोटो संबंधबे ने जे एक गुरुना उपदेशित प्रभु ख बे, तेने साधर्मी कहीयें. ते साधर्मीनी बति शक्तियें जक्ति न करे तेने कोइ रीतनुं संकट यावी पड्युं होय अने पोतानामां ते संकट टालवानी शक्ति बे, तो पण तेनो उद्धार न करे, ते संक टने मटा नहीं, ते साधर्मी उपर घणुं देत न धरे, तेने जोइने खुशी न थाय. संघमध्यें कोइ गुणवान् पुरुषनी शोना यश, प्रतिष्ठा सांजलीने प्रीति उपजे तथा साधर्मीकनो समुदाय मले, त्यां कषाय करीने मांहो मांहे विरोध पेदा करावे. साधर्मी साथै शत्रुतानी रीति राखे, तेनी उपर अशुभ परिणाम चिंतवे, अथवा सर्वजीव सत्तामां सरखाडे, एकज जाति, समान गुणप र्यायी, अने तेनुं वस्तुगतें एकज स्वरूपबे, ए माटे समानसाध मी था, एवं शास्त्राना उपकारथी जाण्युं, तो पण तेर्जनी र क्षा न करे, ते वात्सल्यदोष अथवा स्वनिष्ठामां अंतर्गत मां पोताना ज्ञान दर्शनादि गुणपर्याय बे, ते निश्चें साधर्मी बे, एवं गुरुकृपाथी जाणे तो पण तेने ज्ञान, ध्यान, संवर ने समता रमणें करी पोषे नहीं, अथवा जेम वार तहेवारें पोताना पाप कुटुं वने दरी ने क्तिथी बोलावी विविध उपचारो करी हर्षे करी पोषेढेः तेम कोइ वार्षिक पर्वादि धर्मगत पर्व यावे थके, स्वामीवा त्सल्यादिक नक्ति, बति शक्तियें करे नहीं; ते पण वात्सल्यदोष रूप अतिचार वे अथवा देवद्रव्य, ज्ञानद्रव्य, गुरुद्रव्य, अने
२३
