Samvatsarik Pratikraman

Author(s): Gangjibhai Mota
Publisher: Shrimad Rajchandra Sadhna Kendra

Page 37

૨૫
રાઈ માત્ર ઘટવધ નહીં, દેખ્યાં કેવળજ્ઞાન; યહ નિશ્ચય કર જાનકે, ત્યજીએ પરથમ ધ્યાન. દૂજા કુછભી નચિંતીએ, કર્મબંધ બહુ દોષ; ત્રીજા ચોથા ધ્યાયકે, કરીએ મન સંતોષ. ગઈ વસ્તુ સોચે નહીં, આગમ વાંછા નાંહી; વર્તમાન વર્તે સદા, સો જ્ઞાની જગ માંહી. અહો ! સમષ્ટિ આતમા, કરે કુટુંબ પ્રતિપાળ; અંતર્ગત ન્યારો રહે, (ન્યુ) ધાવ ખિલાવે બાળ. સુખ દુ:ખ દોનું વસત હૈ, જ્ઞાની કે ઘટ માંહી; ગિરિ સર દીસે ‘મુરમે, ભાર ભીંજવો નાંહી. જો જો પુદ્ગલ ફરસના, નિશ્ચે ફરસે સોય; મમતા સમતા ભાવ સેં, કરમ બંધ-ક્ષય હોય. બાંધ્યાં સોહી ભોગવે, કર્મ શુભાશુભ ભાવ; ફલ નિરજરા હોત હૈ, યહ સમાધિ ચિત્ત ચાવ. બાંધ્યાં બિન ભુગતે નહિ, બિન ભુગત્યા ન છુટાય; આપહી કરતા ભોગતા, આપહી દૂર કરાય. પથ કુપથ ઘટવધ કરી, રોગ હાનિ વૃદ્ધિ થાય; પુણ્ય પાપ કિરિયા કરી, સુખ દુ:ખ જગમેં પાય. સુખ દીધે સુખ હોત હૈ, દુ:ખ દીધાં દુ:ખ હોય; આપ હણે નહિ અવરડું, (તો) આપને હણે ન કોય. જ્ઞાન ગરીબી ગુરુવચન, નરમ વચન નિર્દોષ; ઈનડું ભી ન છાંડિચે, શ્રદ્ધા શીલ સંતોષ. સત મત છોડો હો નરા ! લક્ષ્મી ચૌગુની હોય; સુખ દુ:ખ રેખા કર્મડી, ટાલી ટલે ન કોય. ૧. અરિસો.
૧૯
૨૦
૨૧
૨૨
૨૩
૨૪
૨૫
૨૬
૨૭
૨૮
૨૯
૩૦