Prashnottaraikshashti Shatkkavyam

Author(s): Jinvallabhsuri, Somchandrasuri, Vinaysagar
Publisher: Rander Road Jain Sangh

Page 172

अथ ग्रन्थसमाप्तौ ग्रन्थकारः स्वगर्वं खर्वीकुर्वन् कविप्रार्थनाग) काव्यमाह
किमपि यदिहाऽश्लिष्टं क्लिष्टं तथा चिरसत्कविप्रकटितपथानिष्टं शिष्टं मया मतिदोषतः। तदमलधिया बोध्यं शोध्यं सुबुद्धिधनैर्मनः, प्रणयविशदं कृत्वा धृत्वा प्रसादलवं मयि॥ १६१॥
व्याख्याः- इह ग्रन्थे यत्किमपि पदम् अश्लिष्टम् अर्थेनाऽनालिङ्गितम्, तथा क्लिष्टं क्लेशगम्यार्थम्, तथा चिरसत्कविभिः - पुराणकविभिः प्रकटितो यः पन्थाः-मार्गः सः, अनेन सह अनिष्टम्असम्मतं 'चिरसत्कविप्रकटितपथानिष्टं मतिदोषतः बुद्धिदोषात् मया शिष्टं कथितम्, तत्पदं सुबुद्धिधनैः कुशाग्रीयमतिभिः अमलधिया निर्मलमत्या पूर्वं बोध्यं ज्ञेयं, पश्च्यात् शोध्यं शोधनीयम्। किं कृत्वा? प्रणयेन-स्नेहेन विशदं-निर्मलं प्रणयविशदं मनः कृत्वा। पुनः किं कृत्वा? मयि प्रसादलवम् अनुग्रहलेशं धृत्वा।।
___ इह शास्त्रे बहुषु प्रश्रोत्तरेषु द्वित्र्यादिजातिसम्भवेऽप्यस्माभिः प्रायेणैकैवजातिर्दर्शितास्ति, अन्यास्तु सुधिया यथासम्भवं स्वयमभ्यूह्या इति ॥ १६१॥ ॥ इति श्रीखरतरगच्छाधिराजश्रीअभयदेवसूरिपट्टालङ्कारश्रीजिनवल्लभसूरिविरचितप्रोत्तरकाव्यवृत्तिः॥
श्रीरस्तु॥ कल्याणमस्तु॥
***
१. २.
"विरसं क्वचित् प्रकटित. ' इति मु. प्रतौ। 'श्रीरस्तु। कल्याणमस्तु।' इति न १, ३।
प्रश्रोत्तरैकषष्टिशतकाव्यम्
११९