________________
જકાર્તામાં હાઈ-જેક?
૨૪૩ બહુ સારા રાજદ્વારી સંબંધો નહિ. એટલે ઑફિસરોનું મારા તરફનું વલણ તોછડું અને અપમાનજનક હોય તે સ્વાભાવિક હતું. હું અન્ય પ્રવાસીઓ વચ્ચે જયાં બેઠો હતો ત્યાંથી બીજી અલગ જગ્યાએ બેસવા માટે એક ઑફિસર ઘાંટા પાડીને મને સૂચના આપી ગયો. સામાન લઈને હું ત્યાં બેઠો. એટલી વારમાં બીજો કોઈ ઑફિસર આવ્યો અને ત્યાંથી બીજી એક જગ્યાએ જવા માટે એણે તોછડા અવાજે સૂચના કરી. હું ફરી પાછો તે પ્રમાણે સામાન લઈને ગયો. આ આપખુદ, ગાંડા સરમુખત્યારશાહી શાસનમાં વધુ બોલવાથી શું વળે ? વળી ભાષાનો પણ પ્રશ્ન હતો, મારો તારણહાર તો એકમાત્ર ટુવર્ડ હતો અને તે આવી પહોંચે તેની આતુરતાપૂર્વક રાહ જોતો એ દિશામાં સતત નજર માંડીને હું બેસી રહ્યો હતો.
અડધા કલાક પછી ટુવર્ડ આવ્યો. તેની સાથે એક ઇન્ડોનેશિયન લશ્કરી ઑફિસર પણ હતો. ટુવર્ડ મને ટ્રાન્ઝિટ લૉન્જમાંથી સામાન સાથે ડિપાર્ચર લૉન્જમાં લઈ ગયો અને કહ્યું, “મિ. શાહ, હું જાઉં છું, કારણ કે અમારી ઍર-ક્રૂની બસ શહેરમાં જવા માટે તરત ઊપડે છે. તમારું હોટેલનું વાઉચર મેં આ ઑફિસરને આપ્યું છે. પરંતુ અત્યારે ગરુડ એરલાઇન્સનું એક વિમાન સિંગાપુર માટે ઊપડે એવી શક્યતા છે. એ જો નહિ ઊપડે તો આ ઓફિસર હોટેલનું વાઉચર તમને આપશે. માટે તમે બરાબર અહીં જ બેસજો. ' ક્યાંય આઘાપાછા થતા નહિ.”
તેઓ બંને ગયા. થોડી વાર પછી ઑફિસર આવ્યો. મારી ટિકિટમાંથી જકાર્તાથી સિંગાપુર જવાની ફલાઇટ-કૂપન માગી લીધી. તેણે કહ્યું, “જો વિમાન ઊપડવાનું હશે તો હું તમારી ફલાઇટ-કૂપન જમા કરાવી દઈશ.” તેની સાથેની વાતચીત પરથી તરત પ્રતીતિ થઈ કે તે ઇંગ્લિશ સારું બોલતો હતો; લશ્કરી અધિકારી હતો પણ બીજા જેવી તોછડાઈ એનામાં નહોતી. અને બીજાઓ એને સલામ ભરતા હતા તે પરથી લાગ્યું કે તે ઊંચી પાયરીનો અમલદાર હતો.
લગભગ બીજો અડધો કલાક વીતી ગયો. જુદાં જુદાં સ્થળો માટેની ફલાઇટ ઊપડતી જતી હતી. મુસાફરો ઓછા થતા જતા હતા. રાત વધતી જતી હતી. સાથે મારી મૂંઝવણ પણ વધતી જતી હતી. સરમુખત્યારશાહી ન હોય તેવું કોઈ ઍરપૉર્ટ હોત તો કદાચ આટલી મૂંઝવણ ન થાત. હું મનમાં પ્રાર્થના કરતો રહ્યો. જે થાય તે જિંદગીનો એક નવો જ અનુભવ હશે એમ મનને મનાવતો રહ્યો. થોડી થોડી વારે ગરુડના કાઉન્ટર પર જઈને તપાસ કરી આવતો હતો. પરંતુ ત્યાંથી તો એમ જ કહેવામાં આવતું કે ગરુડની
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
