________________
જકાર્તામાં હાઈ-જેક?
૨૪૭ મેં હસીને કહ્યું, “તો તો તમારી ખાલી ફલાઇટની ખોટ મારા દ્વારા - એક ટિકિટ જેટલી ઓછી થઈ !”
તે માટે તમારો આભાર. પરંતુ એથી એરલાઈન્સ કરતાં તમને વધુ લાભ થયો છે. ઈકોનોમી ક્લાસની એક ટિકિટમાં આખું DC-10 વિમાન તમને જિંદગીમાં બીજી વાર મળશે નહિ.” એમ વળતી મજાક કરીને કેપ્ટન હસતાં હસતાં પોતાની કેબિનમાં ગયો. બધા પાયલોટ પણ ગયા.
અમારું વિમાન રન-વે પર ગયું અને ઊપડ્યું. મારા મનમાં વિચાર ચાલતો હતો કે મોટાં તંત્રોમાં વહીવટી કાર્યદક્ષતાના અભાવે નિષ્કારણ કેટલું મોટું નુકસાન થતું હોય છે ! જ્યાં ખોટની જંગી રકમ સરકારી ચોપડાઓમાં . વારંવાર ઊધરતી હોય ત્યાં પ્રજાનો આર્થિક વિકાસ કેટલો વિલંબમાં પડે ! સરમુખત્યારશાહીમાં એ વિશે પૂછનાર કોણ ?”
વિમાન ઊંચે ચડી ગયું અને પાટો બાંધી રાખવાની સૂચના સમાપ્ત થઈ એટલે એક એરહોસ્ટેસે આવીને કહ્યું, “સર, આજે તો તમે અમારા માટે વી.આઈ.પી. છો. તમે શું જમશો ? અમારી પાસે બસો મુસાફરોનું જમવાનું એમ ને એમ પડ્યું છે !”
હું તો કોન્ટાસના વિમાનમાં સવારથી ખાતો આવ્યો છું, તેથી ભૂખ નથી. થોડી જે ભૂખ હતી તે પણ મારી નાખી છે તમારા એરપોર્ટના અમલદારોએ મને ગભરાવી-ગભરાવીને.” )
મારે કશું ખાવું ન હતું છતાં ટુવડ અને એર હૉસ્ટેસોના આગ્રહને માન આપીને મેં ચા-દૂધ અને એકબે ફળ લીધાં.
કીકી તારીના નામની એક એરહોસ્ટેસ ચોકલેટ ભરેલી પ્લાસ્ટિકની મોટી કોથળી મને આપી ગઈ અને કહ્યું, “આજે અમારે ચોકલેટ પણ વપરાઈ નથી. કૅપ્ટને આ પેકેટ તમને આપવાનું ખાસ કહ્યું છે.”
મેં ના પાડી છતાં બહુ આગ્રહપૂર્વક અને તે પેકેટ ઓપવામાં આવ્યું. આભાર માનતાં તેમની પાસેથી શીખેલા તેમની ભાષાના શબ્દોમાં મેં કહ્યું, તેરીમા-કાસીહ (તમારો આભાર).
ઉડ્ડયન દરમિયાન બધા ટુવર્ડ અને એરહોસ્ટેસો સાથે ઈન્ડોનેશિયા અને ભારત વિશે ઘણી વાતો થઈ. ક્યાં જકાત એરપોર્ટનું ડરામણું વાતાવરણ અને ક્યાં એના વિમાનનું સદભાવભર્યું ઉલ્લાસમય વાતાવરણ ! ઈન્ડોનેશિયાની સરમુખત્યારશાહી કોઈને ગમતી નથી, તે વાત બધાંએ મુક્ત સ્વરે કહી. મારી વિનંતીથી ટુવર્ડો અને એરહોસ્ટેસોએ કેટલાંક ઈન્ડોનેશિયન લોકગીતો બુલંદ સ્વરે ગાઈ સંભળાવ્યાં.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
