Parmatma Jyoti

Author(s): Buddhisagar
Publisher: Adhyatma Gyan Prasarak Mandal

Page 460

શ્રી પરમાત્મ જ્યોતિ:
स्वांतदंतीवशंयाति वीतकर्मानुशासनात् मनः पवनयोरैक्यं मिथ्यायोगंविदो विदुः बंभ्रमीतियतः स्वैर मतीत्यपवनंमनः चक्षुष्यद्वेष्यतां भावेष्विन्द्रियैः स्वार्थतः कृतां आत्मन्स्वस्याभिमन्वानः कथंतु मतिमान् भवान् ॥ ७३ ॥ अवधत्से यथा मूढ, ललनाललिते मनः मैत्र्यादिषु तथा धेहि, विधेहिहितमात्मनः ॥ आत्मन्येवहितेद्रष्टे, निरायास सुखे सति किं ताम्यसिबहिर्मूढ, सतृष्णायामिवैणकः प्रियाप्रियव्यवहृति वस्तुतोवासनावशात् अंगजत्सुतः प्रेयान् यूकालिक्षं न संपतं इदं कृत्रिमकर्पूर कल्पसंकल्पजं मुखं रंजयत्यंजसामृग्धा नंतरज्ञानदुःस्थितान् ममत्वं नामभावेपु, वासनातो न वस्तुतः औरसादरसन्नाऽपि पुत्रवात्सल्य मीक्ष्यते वासनावेशवशतो, ममतान तु वास्तवी गवाश्वादिनि विक्रीते, विलीनेयंकुतोन्यथा विश्वं विश्वमिदंयंत्र मायामयमुदाहृतं अवकाशोपिशोकस्य, कुतस्तत्र विवोकेनाम् घिग् विद्यामिममोह मयविश्ववित्वरी यस्याःसंकल्पितेप्यर्थे तत्वबुद्धिर्विजृंभते अनादिवासनाजाल माशातंतुभिरुन्नतं निशांतसाम्यशस्त्रेण, निकृंतति महामतिः अनादिमायारजनीं जननीतमसां बलात् स्वज्ञानभास्वदालोका दंतनयति योगवित्
४४७
॥ ७१ ॥
11 92 11
1108-11
॥ ७५ ॥
॥ ७६ ॥
॥ ७७ ॥
।। ७८ ।।
॥ ७९ ॥
11 20 11
॥ ८१ ॥
॥ ८२ ॥
॥ ८३ ॥