Panchsutra Stabak

Author(s): Shilchandrasuri
Publisher: ZZ_Anusandhan

Page 32

३२
अनुसन्धान ४२
एसाणंदे, अउ चेव परे मए ।
ते प्रस्तुत [प्रव्रज्याकारी इंणे सुख परम्परा-प्रकार करी अभिसुध(सिद्ध) थको, परमब्रह्म सदा निरुपद्रवपणे करी, मंगलनो ग्राहि(गृह)गुणोत्कर्षयोगें करी, जन्मजरामरणे रहित कर्मनिमित्तनें अभावे करी, एकांते प्रक्षीण , अशुभ, अनुबंधशक्तियें रहित अशुभ आश्रीनें, पांम्यौ छै आत्मसरूप केवल जीव, गमनादि क्रियासून्य, यथोक्तं- "स्थितः शीतांशुवज्जीवः प्रकृत्या भावशुद्धया। चंद्रिकावच्च विज्ञानं, तदावरणमभ्रवत् ॥" स्वभाव जे ग्यांनादिक तेने विर्षे रह्यौ, अनंतनाणी ज्ञेयना अनंत, अनंतदर्शनी, ते सिद्धने शब्द नही, रूप नहीं, गंध नहीं, रस नहीं, स्फरसन नहीं, ए तौ पुद्गलना धर्म छे ते माटे, रूपरहित सदभाव सत्ता , ग्यांननी परें, जे अरूपणी सत्तानो अनित्थंस्थसंस्थान छ, अनंतवीर्या प्रकृतियें ज प्ररूपणी सत्या छै, कृतःकृत्या कार्यनिष्पादिने करी द्रव्य थकी, सर्व आबाधाई वर्जित, सर्वथा निरपेक्षत वृतिने नासें करी, स्तिमिता सुखना प्रकर्षथी अनाकुला, प्रसांत तरंगरहित महोदधितुल्या, संजोगरहित ए आणंद सुखविसेष, पुद्गल संजोगे रहित, एटला माटें ज निरपेक्षपणा माटें उत्कृष्टो मांन्यो।
अविक्खा अणाणंदे । संजोगो विओगकारणं । अफलं फलमेआओ। विणिपायपरं खु तं, बहुमयं मोहाओ अबुहाणं, जमित्तो विचा व )ज्जओ, तओ अणत्था अपज्जवसिआ । एस भावरिऊ परे अऊ परे अओ वुत्तो उ भगवया । एसा जिणाणा (?)।
अपेक्षा ते आनंद नहीं औत्सुक्य-दुक्खपणा थकी, संजोग ते विजोगनुं कारण छै-संजोगनें अंतें विओग होइं ए स्वभाव छै ते माटई, ए संजोगथी जे फल ते अफल जांणवं, ते संजोगिक फल ते अवस्य पतनीयसील छै, अज्ञान थकी ए फल बहुंमत कमांनु मूर्खजनोनै बहुमत छै, जे माटें अज्ञान थकी अफलने वि फलबुद्धि एहवो विपर्यय होइं, ते विपयर्यथी घणा अनर्थ होई असत्प्रवृत्तियें करी, ते अनर्थ सानुबंधपणे करी अपर्यवसित क० अंतररहित छै, ए अज्ञान ते उत्कृष्टो भावरिपु छे, एटला माटें ज कह्यौ भगवंत तिथंकरइं यथोक्तं- "अण्णाणतो रिऊ अण्णो पाणिणं णेव विज्जइ ।"
नागासेण जोगो एअस्स । से सरूवसंठिए । नागासमण्णस्थ, न