Panchsutra Stabak

Author(s): Shilchandrasuri
Publisher: ZZ_Anusandhan

Page 35

डिसेम्बर २००७
तत्कर्मताभावात् कर्मणोपि कारकत्वात् अतत्स्वभावस्य च कारकत्त्वासंभवादिति भावनीयं' । ए एकांतनुं आश्रयण ते अजुक्त छै । संसारीनें ज सिद्धपणुं होई अन्यनें न होई । अबद्धनें तात्विकी मुक्ति न होइ, बंधनें अभावें शब्दार्थरहित छें । प्रवाहे अनादिमांन बंध छें अतितकाल सरखो छे । अतितकाल पण प्रवाहें अनादिमंत छें । अबंधने बंधन छतें प्रथम मुक्तिनो अभाव होइ, पुनर्बंधना प्रसंग थकी । अबंधत्व हेतुयें करी अबंध (अबद्ध) अने मुक्तनें विषई विसेष नथी । जीव कर्मनो अनादि-जोग छें तो पण तेनो विजोग अविरुद्ध ज छें, कंचन पाषांणनें दृष्टांतें । लोकनें विषं तेम देखीइं छै ।
न दिदिक्खा अकरणस्स । न यादिठ्ठमि एसा । न सहजाए निवित्ती । न निवित्तीए आयद्वाणं । न य अण्णा तस्सेसा । न भव्वत्ततुल्ला नाएणं । न केवलजीवरूवमेअं । न भाविजोगाविक्खाए तुल्लत्तं, तदा केवलत्तेण सयाऽविसेसाओ । तहासहावकप्पणमपमाणमेव । एसेव दो | सो परिकप्पिआए । परिणामभेआ बंधाइभेओत्ति साहू, सव्वनयविसुद्धीए निरूवचरिउभयभावेणं । न अप्पभूअं कम्मं । न परिकप्पिअमेअ । न एवं भवाइभे | ओ] । न हेउफलभावो । तस्स तहासहावकप्पणमजुत्तं । निराहाराऽन्नयकओ निओगेणं । तस्सेव तहाभावे जुत्तमेअं । सुहुममद्वपयमेअं । विचितिअव्वं महापण्णाएत्ति ।
३५
इंद्रियरहितनें दिदृक्षा कहतां जोवानी इच्छा होयें नही । अद्रिष्टनें विषे दिदृक्षा होई नही । साथै उपनी जे दिदृक्षा ते निवृत्ति होई नहीं । चेतन्यनी परें दिदृक्षानी निवृत्ति छतें आत्मानें स्थानक नही, ते तेथी अव्यतिरेकपणा माटें । व्यतिरेकें आत्मानी दिदृक्षा न होई । भव्यत्वने तुल्य दिदृक्षा नथी, न्यायें करी । केवलजीवरूप भव्यत्वपणुं नथी, अनें दिदृक्षा तो केवलजीवरूप हैं । भावी योगनी अपेक्षाइं महदादिभावें दिदृक्षानें भव्यत्व साथे तुल्यपणु नथी, भावी योगनें अभावै तिवारें केवलपणा संघातें सदा अविसेस छें । तथा सांसिद्धिकपणा करी ते थकी उपरें पण दिदृक्षानी आपत्ति छई, कैवल्यनें अविसेषें । दिदृक्षाना भाव - अभाव स्वभावनुं कल्पबुं ते अप्रमाण ज छें । आत्माथी तेनें भेदनी आपत्ति होई ते माटें । एहज प्रमाणाभावलक्षण दोष परिकल्पित दिदृक्षा मांनें छत्तें, अनें आत्माना परिणामभेद थकी बंधमोक्षादिकनो