Narmada Sundarino Ras

Author(s): Shravak Bhimsinh Manek
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek

Page 188

(१६) थी, जन्मांतरिय विवेक ॥४॥ पुण्यपाल निज मित्रने, तेडी चाले जाम ॥ सती बंधुनो दास पण, कुष्टी श्रा व्यो ताम ॥ ५ ॥ बिहुने तेडी अनुक्रमें, श्राव्या ते परदेश ॥ जेणे पुर धनवती रहे, रचि पुरुषनो वेश ॥६॥ वालम दीगे श्रावतो, पामी परमानंद ॥ पण पियुने समजाववा, रचशे रामा फंद ॥ ६ ॥
॥ ढाल एकसठमी ॥ - अणसणरा हो योगी॥ ए देशी ॥ कहे पुण्यपाल तदा कर जोडी, तुक कीरतें श्राव्यो बुं दोडी रे॥ वैद्य जी करो करुणा ॥ए आंकणी ॥ ए बेहु कुष्टीने साजा कीजें, वली मूख मागो ते दीजें रे ॥वै॥१॥ सा कदे वैद्यरूप ते नेही, करुं औषधी पण निःस्पृही रे॥ वै० ॥ पण ए रोगी साचं कहेशे, तो एहने
औषध गुण देशे रे ॥ वै ॥२॥ सहु सांजलतां कहेतां जो लाजे, तो बेसो एण बाजे रे ॥ वै ॥ पड दो रहे जेणे वाते करीयें, नवि दंन कोश अनुस रियेंरे ॥ वै० ॥३॥ को धनवतीनो नेद न जाणे॥ सवि सत्य करी प्रमाणे रे ॥ वै० ॥ उठी पुण्यपाल ते अलगो बेगे, तेह चिकित्सक पडदे बेगे रे ॥ वै० ॥ ४ ॥ कहे पुण्यपालने हलूश विख्यातो, तुं सु