________________
ધન્ય અહિંસા
રાજકુંવરી મંદિરે પહોંચી. ચોરદીવાના ઝાંખા અંધારામાં અંદર કોઈને સૂતેલો જોયો. એ જ વાણિયો હરિબળ હશે, એમ ધારી કુંવરીએ બૂમ મારી.
હરિબળ માછી તો એની કભારજા સ્ત્રીની બીકમાં હતો. ત્યાં એણે આ દેવકન્યા જેવી સ્ત્રીને જોઈ. પળ વાર એ ચૂપ રહ્યો. કુંવરીએ બીજી વાર બૂમ મારી તોય હરિબળ ચૂપ રહ્યો. ત્રીજી વાર કુંવરીએ બૂમ મારી.
હરિબળે વિચાર્યું, કોઈ ડેણ ડાકણ હશે, તોય શું કરશે? એક વાર તો મરવું છે જ. રે જીવડા, ચાલ ! જીવ્યા કરતાં જોયું ભલું !
હરિબળ તો કૂદીને ઘોડા ઉપર સવાર થઈ ગયો. થોડી વારમાં બંને ક્યાંયનાં ક્યાંય નીકળી ગયાં. સવારે સૂરજ ઊગ્યો, ને કુંવરીને લાગ્યું કે ભયંકર ભૂલ થઈ ગઈ. હવે શું થાય ? વાત કરતાં હરિબળ સંસ્કારી માણસ લાગ્યો. બંને જણાં વિશાળાપુરમાં સાથે રહ્યાં.
અરે, આપણે જો અન્ય જીવો ઉપર દયા રાખીએ, તો કુદરત આપણા ઉપર દયા રાખે ! ક્યાં કાલનો માછી હું ? એક જ દિવસમાં મુનિનો મેળાપ, વ્રતનું લેવું ને રાજકન્યા સાથે લગ્નથી જોડાવું. એણે હરિબળના છુપાઈ રહેલા સંસ્કારોને જાગ્રત કર્યા. તેણે વિચાર કર્યો કે નાના સરખા નિયમના
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
