________________
ધન્ય અહિંસા
પડ્યો. સાહસિક હરિબળે ઇષ્ટદેવનું નામ લઈ એની પીઠ ૫૨ ઝુકાવ્યું. મત્સ્ય એકદમ ચાલવા લાગ્યો ને લંકાના કિનારે નીકળ્યો. હરિબળ કાંઠો આવતાં કૂદી પડ્યો ને લંકાના બેટમાં દાખલ થયો.
લંકાનો ગઢ તો સોને મઢ્યો છે. એટલે તે સોનાની લંકા કહેવાય છે. હરિબળ આ બધું જોતો નગ૨માં દાખલ થયો. ત્યાંની રોનકદાર બજારોને જોતો અને શેરીઓ પસાર કરતો એક શેરીમાં આવ્યો. ત્યાં એક ભવ્ય મકાન તેની નજરે પડ્યું. તે અંદર ગયો તો કોઈ મહાન ધનાઢ્યનું ઘર લાગ્યું, પણ માણસ કોઈ મળે નહિ ! આથી તેને વધારે કુતૂહલ લાગ્યું. તે બીજે માળે ગયો. પછી ત્રીજે માળે ગયો. ત્યાં મરવાની તૈયારી કરતી એક યુવાન બાળા દીઠી. હરિબળે હાં હાં કહી તેનો હાથ પકડ્યો ને બોલ્યોઃ જુવાનીની આ અવસ્થામાં તને એવડું શું દુઃખ છે કે તું આમ આપઘાત કરવા તૈયાર થઈ છે?”
૨૭
હરિબળનો આ પ્રેમભર્યો પ્રશ્ન સાંભળી બાળા બોલીઃ ‘મારાં દુ:ખનો પાર નથી. મારો પિતા જ મારી સાથે લગ્ન કરવા ચાહે છે. હમણાં તે ઘર-બહાર ગયો છે. એના જુલમોમાંથી છૂટવા હું આપઘાત કરું છું, પણ આપ ક્યાંથી
આવ્યા ?’
હરિબળે કહ્યું : ‘જીવદયા એ મારો ધર્મ છે. તું નચિંત રહે. કોઈને બચાવવા મારો પ્રાણ આપવા તૈયાર છું.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
