________________
१३०
अनुसन्धान-५०
॥ चालि-चतुर चंद्राननी ॥ थाय आनंद ते अतीघणो मली धरत शुभ ध्यान रे । तेणइ दीन त्याह उंपाउं भलुं केवलन्यांन रे ॥९७॥(९९)
दीइ जानवर तीहा देसना ॥ आचली ॥ समोसर्ण सुर त्याहा रचइ मली परषदा बार रे । मली जिणंद दीइ देसना धर्मभेद कहइ च्यार रे ॥दी०॥९८॥(२००) दान निं सील तप भावना आराधे सहु कोय रे । दसवीधि धर्म यती तणो व्यवरी कहइ सोय रे ॥दी०॥९९।।(२०१) साध ख्यमा धरइ अती घणी आरजवपणुं अ अपार रे । मान निं लोभ दुरिं करइ तपभेद कहुं बार रे ॥दी०॥२००॥(२०२) संयम सती राखइ सदा आतम नीरमल हाडि रे । कोडी एक राखइ नही भ्रह्मवरत नव वाडि रे ॥दी०॥१॥(३) जल माटी नवि चापीइ वीगइ नही नरच्यार रे । आप वखाण नंध्या नही नही पाप व्यापार रे ॥दी०॥२॥(४) मुड मुडाव्यु ति वली जो मुगतिनइ कामि रे । नारी सहु माता जसी मन राखजे ठामि रे ॥दी०॥३।।(५) वाटिं वात न कीजीइ कथा परहरी च्यार रे । ईछ्या मन रूधे मुनी लेजे नीरस आहार रे ॥दी०॥४॥(६) डंभ आडंबर म म करे बाजी टोलि तजि हाश रे । (?) नीमताने मुल मंतर कही (?) वसइ दुरगति वाश रे ॥दी०॥५॥(७) आस तजे परब मोहोछविं मम रहइ एक ठामि रे । जोह मस्तग मन मुडीउं नीज आतमा कामि रे ॥दी०॥६॥(८) सार असार लख वली पेट भरीअ म खाय रे ।। आलि भाडं नीज देहनिं यम चाल्युंअ जाय रे ॥दी०॥७॥(९) उंखाल पुखाल धोवू नही रातिं रखि म म खाय रे । दीवश नीद्रा रखे तु करइ लीधी जोह दीख्याय रे ॥८॥(१०) सीद वधारतो रोमनि ऊपाडइ कस्यु सावरे । मुगती नोहि तुझ त्याहा लगइ नावइ जव्य समभाव रे ॥दी०॥९॥(११)
