________________
બાજુએ રાખીએ તો પણ જ્યારે કયારે ય મનુષ્ય વિકાસની સાચી દિશામાં પગલાં ભર્યા પછી વિનાશના માર્ગોથી સાવધ રહેવું ખૂબ જ અનિવાર્ય છે. નહિતર પેલી આંધળી ડેસીને જેમ ઘણું ઘણી મહેનતને અંતે પણ હાથ ઘસવાં સિવાય બીજું કાંઈ જ ન મળે. દ્રરિદ્ર માણસના મને મનમાં જ જાગે છે ને મનમાં જ લય પામે છે એમ જનાઓ
જનારૂપે રહેવાની એ કદીજ સક્રિય ન બની શકે. આંધળી ડેસઃ
એક આંધળી ડેશી દળણું દળી રહી હતી. બીજી બાજુ ઘરનો દરવાજો ખુલે રહી ગયો હતો. એક કુતરૂં ઘરમાં પેસી ગયું અને બધે જ લેટ સફાચટ કરી ગયું. તમેજ કહે ! આટઆટલી મહેનત કર્યા પછી છેવટે ડેશીના હાથમાં શું આવ્યું? ચપટી લેટ પણ હાથમાં આવ્યો નહિ. ડેશી બિચારી હાથ ઘસતી રહી તેમ વિકાસના પ્રયત્ન સાથે જાણે-અજાણે વિનાશના ભંગ બની જવું સહજ છે, માટે જ વિનાશના માર્ગોથી સાવધ રહેવામાં બુદ્ધિમત્તા છે. મહાપુરૂષોએ આપણને કરૂણા બુદ્ધિથી “વિનાશના ચાર માર્ગો બતાવી દીધા છે. જેથી આપણે સહેલાઈથી સાવધ રહી શકીયે.
વિનાશને પહેલે માર્ગ. અજ્ઞાન “અજ્ઞાન અને અંધારૂં સરખું” એમ કહેવત છે. અંધારામાં માણસ અથડાય છે, ઠેકર વાગે છે, પડે છે તેમ અજ્ઞાનથી માણસને પાર વગરનાં કષ્ટો વેઠવા પડે છે.
