________________
૧૧૮
તમે પેલા પ્રમાદી–આળસુ શેઠની વાત સાંભળી હશે ? પ્રમાદના કારણે શેઠની અઢળક સંપત્તિ ચરો ઉઠાવી ગયા અને જિંદગી સુધી શેઠ દરિદ્રતાના દાસ બની ગયા. આળસુ શેઠ:
વાત એમ બની કે શેઠના ઘરના છાપરા પર શેર લેકે ચઢી આવ્યા. બાકેરાં પાડવા માટે નળીયા આઘાપાછા કરવા લાગ્યા. નળીયાના અવાજથી શેઠાણી જાગી ગયા. ચેરેને આવેલા જાણુને ગાઢ નિદ્રામાં પહેલા શેઠને જગાડવા માંડયા. “શેઠ! જાગે. છાપરા ઉપર ચોર આવ્યા છે, શેઠ જાગ્યા તે ખરા. છાપરા પર નજર પણ કરી. ચેર છે એમ જાણ્યું ય ખરૂં પરંતુ શેઠ આળસુનો પીર હતાં. પથારીમાં પડયા પડયા કહે છે, તું છાની માની પડી રહેને? આખા દિવસનો થાક ઉતારવા થોડા આડા પડયા ત્યાં તારે કકળાટ શરૂ થયે. ચાર આવ્યાચાર આવ્યા..... જાવા દે. ભલે આવ્યા ચોર. નીચે ઉતરે તે ખરા ખબર લઈ નાખું શેઠ પાછા નશ્કેરા બેલાવવા મંડયા.
છાપરે બેઠેલા ચેરે શેઠશેઠાણીનો વાર્તાલાપ સાંભળી થોડી વાર ચૂપચાપ બેસી રહ્યા. ફરી શેઠના નસ્કરા સાંભળ્યા એટલે સહેજ પણ અવાજ ન થાય એ રીતે બાકરૂં પાડયું અને ઘરમાં દાખલ થયા. પણ જમીન પર પગ મૂકતાં સહેજ ધબકારે થશે. શેઠાણું ચમક્યા. જોયું કે ચોર ઘરમાં દાખલ થઈ ગયા છે. આ વખતે તે ટાંટીયે ઝાલીને શેઠને જગાડયાં. શેઠ કહે, કેમ વારંવાર જગાડે છે?
