Jivanma Dharm

Author(s): Chitrabhanu
Publisher: Shah Lalbhai Manilal

Page 6

હમણું છાપામાં વાંચ્યું હશે. એક કરોડપતિ એરપ્લેનના અકસ્માતમાં મરી ગયે. એ ઘણો વૈભવશાળી હતે. પિતાની આવડતથી તેણે પૈસાને તે ઢગ કર્યો હતો, અને ઝવેરાતની પેટીઓ ભરી એ બહારગામ એરોપ્લેનમાં જ હતો. રસ્તામાં એરપ્લેન સળગ્યું અને આકાશમાં એ પણ સળગ્યો. ધરતી અને આકાશ વચ્ચે એનું કરુણ મૃત્યુ થયું. આ સુખ! મરતી વખતે ભગવાનનું નામ સંભળાવનાર પણ કોઈ ન મળે ! અને હાય ! હાય ! કરતો વચમાં જ મરી પડે. આવાં કરુણ મૃત્યુએ સાંભળે છે ત્યારે કમકમાટી છૂટે છે, પણ એરપ્લેનમાં જવાને મેહ છૂટ નથી. બીજાને ઊડતા જોઈ તમને મનમાં થાય છે કે આપણે રહી ગયા. પણ વિચારકે તે જાણે છે કે પંખીના ભવમાં કેટલીય વાર આમ આકાશમાં ઊડ્યા હતા.
કેટલાક રસ્તામાં ગાતા ગાતા જાય છે “દુનિયાંકી મઝા લે લે, દુનિયા તુમ્હારી હૈ” પણ હું કહું છું કે દુનિયા તમારા પૂર્વજે કે મહાન ચક્રવર્તીઓની પણ નથી થઈ, તે તમારી કઈ રીતે થવાની છે ? તમારા પૂર્વજે પણ મારું મારું કરતાં મરી ગયા. એ શું લઈને ગયા ? કઈ વસ્તુઓ સાથે ગઈ? હા, જે સારાં કાર્યો કર્યા તે જરૂર સાથે ગયાં, બાકી તે માથે પાપનો ભાર જ. નમિશજનું દૃષ્ટાંત
• તમને ખબર છે કે પાપનો ઉદય આવે છે ત્યારે મધુર વસ્તુઓ પણ અમધુર લાગે છે. કેયલને મધુર ટહુકે પણ કામે લાગે છે.. નમિરાજ કેટલા વૈભવશાળી હતા?એ મહા રાજવીને વૈભવને પાર નહિ. અંતઃપુર પણ સુંદરીઓથી ભરેલું. પણ એક દિવસ એના દેહમાં ભયંકર રેગ ફાટી નીકળે. શરીર જવરની જ્વાળાઓમાં તપવા લાગ્યું, ત્યારે તેના અંગે પર ચંદનવિલેપન કરવા માટે એની યૌવનવંતી પત્નીઓ ચંદન ઘસવા બેઠી. સુંદરીઓના હાથે રત્નનાં કંકણુ હતાં. જે રત્નકંકણ અને નૂપુરઝંકારનાં કવિઓએ ભારોભાર