________________
તા. ૧૬-૧૨-૧૯૪૦
જેન યુગ.
-
પ્રાપ્ત થયેલ ગૌરવ અને અધિકાર ભગવ્યા છે, તેઓ વીસમી સદીમાં આ જાતના સ્થાપિત અધિકાર એક દિન ઉદારતાથી સારી રકમ ભરે, પગ પર કુહાડો માયો પણ ન ચલાવી લેવાય એને કાઢી નાંખવા સારૂ ખુદ ગ્રેજ્યુસિવાય, કિવા એ માટે પિતાથી શરૂઆત કર્યા સિવાય એટ બંધુઓએજ પહેલ કરવી જોઈએ, એમ કરવાથી કેવળ ઠરને કંઈજ અર્થ નથી. જનાઓ ગમે શિક્ષિત બંધુઓને અપમાન જેવું કંઈજ નથી. એથી તેટલી સુંદર હોય છતાં ધન વિના એ બર આવવાની શિક્ષણ પ્રત્યે બહુમાન છું, થાય છે એમ પણ નથી નથી જ, ધન માટે કેવળ શ્રીમાન વર્ગ પ્રતિ મીટ માંડી લેક શાસનની સાચી વ્યાખ્યાને એ જાતની કલમ છાજી રહેવું ને કંઈ કરવું નહીં એ શોભાસ્પદ પણ નથી; ન શકે એ કલમથી તે ક્ષતિ પહોંચાડે છે અને સમાન કારણકે જે પદ્ધત્તિએ કામ લેવાય છે અને હવે પછી હકકની ભાવનાવાળા આ યુગમાં કલંક સમી જણાય છે. લેવાનો આપણે ઈરાદે છે એ જોતાં એ વર્ગ તરફનો કલમ ત્રિદોષરૂપ છે. પ્રથમ તે એનાથી પ્રતિનિધિની વ્યાસહકાર બહુ આશાવંત નહીં જ હોય. વળી જ્યાં સુધી ખ્યાનો ભાવ માર્યો જાય છે. બીજું એથી એક વર્ગ ધાર્મિક પ્રશ્નોમાં શ્રીમતે અને ધીમે તેના દ્રષ્ટિ બિન્દુ- ભેદ ઉભે થાય છે અને ત્રીજું એથી પદ્ધત્તિસર ચુંટાઈ એમાં સ્પષ્ટ મતભેદ છે ત્યાં સુધી સંપૂર્ણ સહકારની આવનાર ડેલીગેટેના હકક પર તરાપ પડે છે. નિંગાળા આશા રાખવી એ હવામાં કિલ્લા બાંધવા જેવું છે તેથી જ અધિવેશને એ દ્વષિત કલમ પર કાયમને માટે મશીનો કયાં તો શિક્ષિાએ ભાર ઉપાડી લેવા કમર કસવાની છે, કુયડો ફેરવી વાળવાની આવશ્યકતા સૌ કરતાં વિશેષ છે. કિવા દ્રષ્ટિબિન્દ બદલવાનું છે. ઉપરના ઠરાવ સાચેજ પ્રતિનિધિને અર્થ જ એ થાય છે કે અમુક સંસ્થા વની અમલી બનાવવા હોય તો એ માટે ફંડ એકઠું કરવા બોલવા કે કામ કરવાનો અધિકાર ભેગવનાર વ્યકિત એક એવી સમિતિ નીમવી જોઇએ કે જેમાં ધનિક–શ્રીમંત આ ભાવ કેવળ પ્રમાણપત્રના જેરે હક જોગવનારમાં ને સેવાભાવી સભ્યો હોય અને તે એવા મધ્યસ્થ વિચા- સંભવી શકે તેમ નથીજ. આપણે સાચે રાહે કામ કર૨ના હોય કે જેથી ઉભય પક્ષને અને જેઓ આજે નાર છીએ એ જનતા જોઈ શકે અને બંધારણમાં આંગળી પક્ષેથી પર રહેવાનો દાવો કરે છે તે સર્વને સહકાર સરખી ન ચીંધી શકે તેમ કરવાની તેથી આપણી મેળવી, મોટું ફંડ એકત્ર કરી શકે
ફરજ છે. બંધારણું જુનુ કાયમ રહે એ સામે ખાસ વિધિ આ ઉપરાંત પ્રતિનિધિઓએ ચાલુ વાતાવરણને ધ્યાજેવું ન લેખાય છતાં દેશ-કાળને અનુરૂપ એમાં કેટલાક નમાં લઈ કેટલાક ઠરાવ ઘડવાના છે જેમાં વસ્તી ગણના સુધારા જરૂરી છે. આમજનતા અને મુંબઈ બહારના
સરાક–પહેલીવાળ આદિ જાતિઓનો ઉદ્ધાર અને સાહિસભ્ય કેન્ફરન્સના કાર્યમાં વધુ રસ દાખવે અને પોતાની પર થતાં હુમલા સામે વ્યવસ્થિત તંત્રની સ્થાપના મુખ્ય જવાબદારી પિછાને તેમજ તેમના કાર્યનિહેવાલ અને તેમને ગણાય. એ સિવાય વારસામાં મળેલ મંદિરો અને જ્ઞાન સંબંધ સીધે કાયાઁલય સાથે રહે એમ કરવું આવશ્યક ભંડારની નવેસરથી સુચિતેમજ એ સંબંધી સર્વ માહિતી છે. વળી અખિલ હિંદ સમિતિ અને કાર્યવાહક સમિતિના પૂરી પાડતી એકાદ ગાઈડ તૈયાર કરવાની પણું આવશ્યકતા કાર્યક્ષેત્ર નિશ્ચિત કરવાની પણ ખાસ અગત્ય છે કેમકે છે. વળી રાષ્ટ્રિય મહાસભાના ધ્વજ વંદન માફક માસિક એ સંબંધી વ્યાખ્યાના અભાવે કાર્યવાહક સમિતિ પોતાના કાયૅક્રમ ગોઠવવાની આવશ્યકતા છે કે જેથી દરેક સમિમર્યાદાથી વધુ આગળ જઈ, સમાજ જે વિષયમાં ગંભી- નિમાં ચેતન બન્યુ રહે. એ કાર્યક્રમ આપણી જૈન સંક૨૫ણે વહેંચાયેલા હતા તેવા ઠરાવ તેને હાથ ધરી ખુદ તિને અનુરૂપ હોવો જોઈએ. સાથે કામ કરનાર સભ્યોમાં મન ઉંચા કોના નેધ પ્રતિનિધિઓનો ધર્મ ઉપર વર્ણવી ગયા તેમ ધાણી મોજુદ છે. કાયૅવાહક સમિતિનું કાર્ય તો આધવન ઘણી રીતે સ્પર્શે છે. છતાં શકિત જેનેજ કામ ઉપાડવામાં નિયત કર ન માગ કામ ચાલુ રાખવાનું થાય. ન ડહાપણ છે. * પગ જોઈને પાથરણું તાણવું એ જન ઉકિત ક્રમમાં ફેરફાર આવશ્યક જણાય કિવા કંઈ પૂર્તિની
છે. ટુંકમાં એક વાત યાદ આપવાનો કેઅગત્ય લાગે તે અખિલ હિંદ સમિતિને બોલાવી તેમ કરવું જોઈએ; તેથી એ સમિતિની બેઠક વર્ષમાં બેથી
अनारंभोऽहि कार्यानाम् प्रथमं बुद्धिलक्षणम् । ત્રણવાર હિંદના જુદા જુદા ભાગમાં અને મુંબઈની आरंभ्यस्यान्त गमनं द्वितियं बुद्धिलक्षणम् ।। બહાર મેળવવાનો પ્રબંધ કરવા ઘટે કેન્ફરન્સ એ સમગ્ર ' અર્થાત આરંભ કરતી વેળા-જવાબદારી ઉપાડતી વેળા ભારતવર્ષના સૈનોનું પ્રતિનિધિત્વ ધરાવનાર સંસ્થા છે પુષ્કળ વિચાર કરવો. સે ગળણે ગાળીને પાણી પીવું પણ અને એનું બંધારણ લેકશાસનને મળતું છે એમ આપણે જયાં એકવાર નિર્ધાર કર્યો કે પછી એને પાર ઉતારવા માનીએ છીએ અને એક કરતાં વધુ વાર કહી કે લખી હરકેઈ મુશ્કેલીનો સામનો કરી કેડ બાંધવી એ જ પણુ ચુકયા છીએ. પણ એ વાત યથાર્થપણે પરિણુમાં- સાચે માર્ગ એમાં પીછે હઠ કે શીથીલતા નજ વવા સારૂ પ્રતિનિધિની ચુંટણીમાં પ્રત્યેક સ ધ રસપૂર્વક સંભવી શકે. ભાગ લેતાં થાય તેવું વાતાવરણ સર્જવું જોઈએ અને એ માટે પ્રતિનિધિની કલમમાં જે હક એટ વીટને પ્રતિનિધિ ભાઈઓ આ સર્વ વિચારે અને નિંગાળાની અને વર્તમાનપત્રના અધિપતિઓને (કલમ
| )
ધરતી પર ભાવી નકશે દેરે એજ અભ્યર્થના. આપ્યા છે તે ખુલ્લા હૃદયે કહાડી નાંખવા જોઈએ.
