Jain Yug 1926 Ank 11 12

Author(s): Mohanlal Dalichand Desai
Publisher: Jain Shwetambar Conference

Page 65

શ્રી કેસરીયા રાસ શ્રી કેશરીઆજીનો રાસ.
ગતાંક પૃ. થી ચાલુ. ઢાલ ૯
સીરવિણ ધડ કેઈ નાહારે જાય, (નથ લા મારરાજ મુષર મંડન ગારીરે નથ લાજે ચીત્ર સમાન કેઈ નર થાર થાય. માકે૮
રાજ એ દેશી.) દુષ્ટ સેનાની ગાંઠ દીધીજ વેર, નગર ઘુલેવ આયા વિલોકી સાજન સુરસૈન્ય લેઈ કરી વન ૨ હુયા અસુર કીયા ઝેર; મા કે રીષભ રાજાને મારા સ્વામીજી હો રાજ
કે અશ્વ તજી વનકુંજમાં ઉજાય, કેસરીઝત એ સુરસેના રાજ એ આંકણું
કે દુષ્ટ પડ્યાં મહીપુત્રી તે જાય. માત્ર કે. યક્ષ ગામુષ જપે સુણે વાત,
નિજ સેન્સ નાસતા લાગે તસ હાથ, ભૈરવા કરો તુમ તનરીરે ઘાત. મા કે ૧ પ્રાણ તન્યા જસવંતે જિહાં અનાથ; મા કે નીસુણી ભૈરવ તવ કર હુંકાર,
કે મુખ તરણા દેઈનિં કહેસ, ધમર ઘુઘરીયારો ધમકારે; મા કે
ઈહાં અમ વાંક નહી લવલેસ. મા. કે૧૦ ટણણર ટોકરીઉં ટણણત,
કેઈ દુષ્ટ નીષ્ટયા ગુદારે નિવાજ, ઉતર્યો અંબરથી અરિ ચમકંત. માકે સાઈજી જુદા થે રાષજે લાજ માટે કે મકર ડાક ડમકે અપાર,
અસુર ચિંતે કંઈ રીદય મઝીર, ઘમ્મર ધરણી હુયા ધમકાર; મા કે. જમી અસમાન કયા હુઆ એકાકાર માત્ર કે૧૧ કાઢી ષડગ અરી સાહો ધાય,
કેઇ નાગા ભાગા ફાટા વસ્ત્રચીર, અદભુત તણું રચના બનાય. માત્ર કે૩
- કેઈ કર જોડી વહે નેત્રથી નીર; મા કે થાગડદીતા થાગડદીતા થૈ થૈ કાર,
એક અસવાર વિકરાલ અનૂપ, - ફુદડી લેતે જાય વાહે અમીધાર; મા કે
અરિ ફેજમાં મેજ માફર ભૂપ. મા. કે૧૨ એકે થાઈ દશવીસના લેઈ પ્રાણુ,
ભાઉ તાતે કામ આવારે તિણે ઠાંમણ, કાલા ધોલા ભરવરીએ વાહે કૃપણ. મા. કે૪ શુદ્ધબદ્ધ કઈરી ન રહી એલષણ મા કે માર માર શબદ દે દિલ યાય,
રૂદ્રાણી રૂદ્દે નપતિ હરેપૂર, ધારી વજાવતાં ધિગડમલ ધાય; મા કે સુર સર્વ જોઈને દૂયા સસર. મા કે ૧૩ અરીફેજ માંહે મચી બુબારોલ,
દસવીસ અશ્વ સહીત સીરદાર જઈ, કાલો ભેરવ તિહાં કરે છે કલોલ. માકે. ૫ સીવરામ નાઠો કંતાર; માત્ર કે વિરસીર છેદી આગલે તવ જાય,
કોસ ચ્યાર જઈનેં લીઓ વસરામ, સીરવિણુ ધડ માંહોમાંહે ઝુંઝાય; મા કે
રણમ માંહે રહે સરાજામ સારા મા કે ૧૪ છીન છીન ટુકડા હુયા અંધાર ઘામ,
સીવરામ કુમેદ ચિત્તે મનમાંહિ, અસૂરાંરી ફોજ વિડ બી સુર દૌમ. માકે. ૬
છીન છીન સેના હુઈ રણભુમિ તાંહિ; મા કે સત્ર સાંધે નહી વયણ ઉચાર,
હેમવિજય કવિરાયને સીસ, દીગમૂઢ અસુર હુઆ સબકાર; મા કે
તેજવિજય મનમેં નિસદીસ. માકે૧૫ વિર ધસીયા દલ અતિ ભીલ્લય,
ક્રોધ કરી દુષ્ટ ઉપરે ધકાય. માકે૭ તીર વરસે જગજડથી અધીક,
કેસ ચિહું ઉપર જઈ, દુષ્ટ લીઓ તિહાં સાસ; અરીયણ માંહે પડે રણઝીક; મા કે ' સીવરા સરણે સંચશે, તુજ ચરણે મુજ વાસ, ૧