________________
૩૭
કેટલાંક ભૂલભરેલાં મંતવ્ય ] દેતી દૃઢપ્રહારીને મારવા દેડી. પણ એ તો સાક્ષાત્ જમનો અવતાર હતું, એટલે તેના પેટમાં તરવાર હલાવી દીધી અને તે ઢગલે થઈને નીચે પડી. આ બ્રાહ્મણી ગર્ભવતી હતી, એટલે તેના ગર્ભની પણ હત્યા થઈ અને તેને લે બહાર નીકળી આવ્યું.
આ રીતે ક્રોધ, નિર્દયતા અને સાહસિકતાને વશ થઈ દઢપ્રહારીએ બ્રહ્મહત્યા, ગેહત્યા, સ્ત્રી હત્યા અને બાળહત્યા એ ચાર મહા હત્યાઓ કરી. પણ છેલ્લી હત્યાએ તેનું હૈયું હચમચાવી નાખ્યું. તે વિચાર કરવા લાગ્યો કે “અહો મેં આ શું કર્યું? એક સાથે ચાર હત્યા અને તે પણ મટામાં મોટી !ખરેખર ! મારી દુષ્ટતાએ માજા મૂકી!”
આવા આવા વિચારે કરતો દઢપ્રહારી પિતાના સાથીઓ સાથે કુશસ્થળ છોડી ગયો, પણ પેલું ગોઝારું દશ્ય તેની દષ્ટિ આગળથી ક્ષણ વાર પણ અળગું થયું નહિ. તે પિતાનાં દુષ્ટ કૃત્યની વારંવાર નિંદા કરવા લાગ્યો અને તેની આંખમાંથી આંસુ ટપકવા લાગ્યાં. ' એમ કરતાં તે વનપ્રદેશમાં દાખલ થયે, ત્યાં એક મુનિરાજ તેના જેવામાં આવ્યા, એટલે તેણે દેડીને એમના પગ પકડી લીધા અને તેને પિતાનાં અશ્રુ વડે ભીંજવી દીધા. મુનિરાજે તેને ખૂબ શાંતવન આપ્યું, એટલે દઢપ્રહારીએ બનેલ બનાવ કહી સંભળાવ્યો અને પિતાને એ ઘોર પાપમાંથી ઉગારવાની વિનંતિ કરી.
મુનિરાજે કહ્યું: “કરેલાં પાપને અંતરથી પશ્ચાત્તાપ