________________
૪૦
[ આદર્શ સાધુ
પણ ભાવના જાગતાં તે વિસ્તૃત બની જાય છે અને તેનું માપ રહેતું નથી. તે માટે બાવાજીની લંગોટીનું ષ્ટાંત ધ્યાનમાં રાખવા ચેાગ્ય છે.
એક બાવાજી ગામથી થાડે દૂર ઝુંપડી બાંધીને રહેતા હતા. તેમની લંગોટી ઉંદરડાએ કાતરી નાખી. આથી બાવાજી વિમાસણમાં પડયા કે શું કરવું ? તેમણે કાઈ પાસેથી માગીને બીજી લ`ગેટી મેળવી લીધી, પરંતુ થોડા દિવસ માદ એ લગેાટીના પણ એજ હાલ થયા. આથી બાવાજીએ વિચાર કર્યો કે મારી લંગાટી ઊઁદરડા કાતરી ન ખાય તેમ મારે કરવુ જોઇએ. આથી તેમણે એક બિલાડી પાળી, ખિલાડીની સતત હાજરીમાં ઊંદરડાએ લંગાટીને કશું નુકશાન કરી શકયા નહિ, પણ બિલાડીને રાજ દૂધ શી રીતે પાવુ ? એ પ્રશ્ન ખડા થયા. આથી ખાવાજીએ એક ગાય પાળી ને તેને માટે ઝુંપડી વગેરે બનાવ્યું. પરંતુ ગાય એમ થાડી જ પળાય છે? તેને ખાવા માટે ઘાસ જોઈ એ, પીવાનું પુષ્કળ પાણી જોઈએ વગેરે. એટલે માવાજીએ ઝુંપડી પાસે થાડી પડતર જમીન હતી, તે વાળી લઈ તેમાં કૂવા ખોદ્યો અને જીવાર વા.
આ રીતે એક લંગેાટી સાચવવા જતાં ખાવાજી ખેડૂતની હાલતમાં આવી પડચા અને પેાતાનું નિત્યકર્મ ચૂકી ગયા. તેથી સાધુએ કોઈપણ વસ્તુ પર મમત્વભુદ્ધિ પરિગ્રહબુદ્ધિ રાખવી નહિ.
