________________
દશવિધ યતિધર્મ ]
* ૧૧ હું સર્વ અને તેમના અપરાધની ક્ષમા આપું છું. સર્વ છે મને ક્ષમા આપે. મારે સર્વ જીવથી મૈત્રી છે, કેઈથી પણ વૈર નથી.”
વિષ્ણુકુમાર મુનિએ અપરાધિ નમુચીને દંડ દીધે અને કાલિકાચા સિન્ય એકઠું કરીને અધમ કૃત્ય આચરનાર ગર્દભિલ્લરાજા પર ચડાઈ કરી તેને પરાસ્ત કર્યો, ઈત્યાદિ પ્રસંગ પ્રશસ્ત કષાય અને આપદુધર્મના હેઈને ઉત્સર્ગમાર્ગ કે રાજમાર્ગ લેખાય નહિ.
પ્રસાધુ માર્દવ ગુણથી શું કરે ?
ઉ૦–માનના અભાવને માર્દવ કે નમ્રતા કહેવામાં આવે છે, એટલે સાધુ કઈ પણ વસ્તુનું માન-અભિમાન કરે નહિ. તે નિત્ય એજ વિચાર કરે કે અનંત જ્ઞાનીઓ આગળ મારું જ્ઞાન શા હિસાબમાં ? ચાત્રિચૂડામણિઓની તુલનામાં હું કોણ માત્ર બાહુબલિએ સંસારનાં સર્વ પ્રભને છેડીને સાધુજીવનને-શ્રમણાવસ્થાને સ્વીકાર કર્યો અને ઘેર તપ આદર્યું. ઊભા ત્યાંથી ડગલું પણ આગળ ખસ્યા નહિ. એમ કરતાં વેલીઓ તેમના પગે વીટળાઈ અને કાનમાં પક્ષીઓએ માળા નાખ્યા. પણ નાના ભાઈઓ સાધુ થયા છે, તેમને મારાથી વંદન કેમ થાય? એટલું માન–એટલી અકકડતા રહી જવાથી તેમને કેવલજ્ઞાન થયું નહિ. જ્યારે તેમના મનમાંથી અભિમાનને એ અંશ ઓગળી ગયે, ત્યારે જ તેઓ કેવલજ્ઞાન પામી શક્યા. એટલે આદર્શ સાધુમાં માર્દવ ગુણ ભરપૂર હવે જોઈએ.