________________
૧૪૦
માને લાગલ તુટત એકલ ભણી, વિનતી કરી
રાખે ચોમાસ રે -તે પણ સાધુથી ઠેષ ના ઘાલીયા, વખાણ સાંભલે
તેની પાશ રે એ ૪ જે તે સાધુના અવગુણ બેલે ઘણા, તેને હરખથી
દેવે દાન રે વળી પ્રશંસા કરે તેહની, ઘણા આપે આદર
સન્માન રે એ પા તેને મનમાં તે સાધુ જાણે નહી, તે પણ વધારે
તેનો આબ રે તે પણ વાત ચલાવવા, તેને નિશ્ચય જાણે
અભાગ ૨ એ. પલા પિતે આદર્યા કુગુરૂ તેહના, ગુણ બોલાવવા કામરે તે પણ લેભના મારીયા, ગુંઠા જુઠા કરે ગુણ
ગ્રામ રે એ પરા -એવા ચાળા ચારીત્ર કરે તેહને, જે પાપ ઉદે
થાય આ ભવ આણે રે દુઃખ અશાતા અપજશ થાય ઘણું, પરભવમાં
તે શંકા નહી જાણ રે એ પરા ભાગલના વખાણવાણી સુણ્યા, કેઈ પઢ વજે
વેગે મીથ્યાત રે વળી તહત વચન કરે તેહને, તેના હુકારે મોતી
વાત છે એ. ૫૪
