Jain Dharm Prakash 1959 Pustak 075 Ank 08 09

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 9

ht
”, અને ઇ અને મનુષ્યનો વધ કરનાર તે ન વસાણી જ સૌપ્રડનાર પ્રાણીને ટે લાગે. રકવાર જ મળે છે. સિદ્ધતા આ રીતે ખલાસ થયા, તુગિરિ ઉપરના ચાલુ ાય એ પ્રકારે દૂર જ્યો અને મનુષ્યને તથા જનારાને નિર્ભયતા પ્રાપ્ત થઈ.
કાયાવીર
વિષ્ણુને ધન્યવાદ-ત્રિને મન તો ા સ રમત માત્ર હતી. એણે કાં પરાક્રમ કર્યું હાય કે મોટુ અદ્ભુત કામ કરી નોંધ્યુ હોય એવું પણ એને લાગ્યું નહિ, એ તા તડફડતા અને લેહી વડતા સિંહને છેાડીને અચાભાઇ પાસે આવ્યા અને પોતે ગે એક નવું કામ પતાવી ભાઇ સમક્ષ હાજર થયે ડ્રાય તેમ તેને કહુઁવા લાગ્યો કે “ ચાલા હા! સિંહને દેકાણે પાડી દીધું. આપને હવે તસ્દી દોરાની જરૂર નથી. " આશ્ચય પામેલા અચળે તે નાનાભાઇને વધાવી લીધા, પાતાની બાથમાં લઈ એના તક સ્ને બતાવ્યે! અને સારથિને થ ચલાવવાનો હુકમ આપવા જાય છે ત્યાં તેને માલૂમ પડ્યું કે સારથિતા સિદ્ધ પાસે પહોંચી ગયેા છે. અને તેના સમાધીને કાંઇ માલે છે. દૂર હોવાને કારણે એમણે 'સારથિના શબ્દો સાંભળ્યા નહિં પણ સારથિ પાછો આવે ત્યાં તા સેકડા લેાકા ઝાડ પથી અને આજુબાજુના ટેકરા ઉપરથી આવવા લાગ્યા અને તુ ંગ ગિરિ પર મેાટા મેળા જામી ગયા:
ચારે દિશાથી ચાલ્યા આવતા લેાકાની ત્રિપૃષ્ટ અવજ્ઞા ન કરી શકયો, પણ એના મુખ પર કાઇ મોટું કામ કર્યાનું મૌરવ કે અભિમાન જણાતું નહતું. લાકાએ પાતાની ગામડીમા ભાષામાં ખૂબ સતાય બતાવ્યાં, તેમની હંમેશની ચાલુ અગવડ દૂર કરવા માટે જાણે તે ઘણા અહેશાનમંદ હૈય એમ બતાવ્યું અને કેટલાક ગૃહો ત્રિપૃષ્ઠના માથાને સુધવા લાગ્યા, જુવાની એને પગે પડ્યા અને ખૂબ આનંદમાં આવી નાચવા-કૂદવા લાગ્યા. ઓ આનંદ પ્રસંગના ખબર સિદ્ધપુર પહોંચતા ત્યાંથી પશુ અનેક ભણુસા આવી પહેંચ્યા. દરમ્યાન કાઇ માણુસા
(103)
**
.
એ સિંહતુ. સામ તૈયાર કર્યું તુ અને તે ત્રિને આપતા હતા ત્યારે ભાલૂમ પડ્યું હું પણ શ્રા વિકરાળ, મેમ ને પુછના, એની લભાઈ એ શી ધનુષ્યની હતી અને તે સમયના સાધારણુ સિદ્ધ ફરતાં દોઢી હતી. આવા કિને વાર થિયારે ખલાસ કરનાર ત્રિપુની નથ જ્યારે સિધપુરના મુખી પટેલે હ બતાવ્યું, ત્યારે સિદ્ધ ગામડુ તેને સુપ્રત કરતાં માત્ર ત્રિપૃષ્ઠ એટલું જ ખાÛો મુખી ! આ સિથમ તમે લેા, તમારા મા અગ્રીવને ભેટ મેલો અને એનેવરાવજો કે હવે એ પેટ ભરી ભરીને શાળ ખાય. હવે એની શાળમાં કાઇ આડે નહિં આવે. ” પટેલ તે પડા ભલા માણસ હતા, એ તેા રાજી રાજી થઈ ગયા, એને ખાતરી હતી કે મહારાજા અશ્રુગ્રીવ પાસે પાતે હાજર થશે અને તેને સિદ્ધચ અર્પણ કરશે ત્યારે મહારાજા તેના ઉપર પ્રસન્ન થશે અને લેાકાતે, જનાવરાને અને મુસાફરને રંજાડ કરનારના થયેલા નાશ માટે ખૂબ સાબ બતાવશે. એટલે આ ચમ ત્રિપૃષ્ઠે પાતે રાખવાનો વિજ્ઞપ્તિ કરવાના એણે વિવેક પણ ન કર્યો અને શા પાસે પેાતાનુૌરવ વધારવાની આશામાં સાધારણુ સભ્યતા પણ ચૂકી ગયા, એણે તે સિંહુચમના સ્વકાર કરી લીધા. ત્રિપુષ્ઠને આખા બનાવમાં પાતે કાંઇ પરાક્રમ કર્યું છે. એવું જરા પણ્ લાગ્યું નહિ. સાધારણ નિયમ એવો છે કે કે સિદ્ધને જે મારે તે પોતાના વિજચિહ્ન તરીકે સિંહનું ચામડું પોતાની પાસે રાખે અને પોતે રા કે ગરાસદાર હાય તો પેાતાના મુખ્ય મહેલના મધ્યગૃહમાં વિજય-પરાક્રમના પ્રદર્શન તરીકે રાખે પણ ત્રિને એવા દેખાવ કરવાની આકાંક્ષા નહાતી અને હજુ એની સામે તે મેાટી જિંદગી હતી, એટલે અત્યારથી આવા સધરા કરવા માંડુ તા તે એને મહેલ ભરાઇ જાય. એને મન તેા બનેલ બનાવ રમત માત્ર હતી. એણે સિંહંચમ વગરસ પ્રાચે. પટેલને આપ્યું. આ વખતે એક વાત “ નોંધ લેવા લાયક
બની, ગમે તે કારણે એને પોતાના સારથી તરફ