Jain Dharm Prakash 1959 Pustak 075 Ank 08 09

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 7

શ્રી હેમાન-મા વીર
મારી વગર ચિંતાએ જા. રાત હોય તેમ અવજ્ઞા- ભાઈ અચળને કહ્યું “આર્ય ! હું બેઠો છું ત્યાં તમારો પૂર્વક િનિદ્રાથી સુઈ ગયો. એને નિયંકર આવા પશુ સંબંધી ચિંતા કરવાની ન હોય, તમારે દેખાવ દુરથી બંને ભાઈઓએ છે. એનું આખું જરા પશુ તસદી લેવાની જરૂર નથી. હું એને મણ શારીર સુકાષ્ટ દેખાયું, એના કાન માથા સાથે સારી ખલાસ કરું છું.'– પાટલું ભાઈ પ્રત્યે કહી સારથિને રીતે જોડાયેલા દેખાયા, અને દુરથી એને આખો એણે હુકમ આચો કે રય ખડા કરે. સારથિ રથ દેખાવ ઘણો ભયંકર લાગ્યો પણ બંને કુમારમાંથી ઉભો રાખ્યો. સાયનું કાર્ય અંદર બેસનાર હુકમ એય હૃદય નામમાત્ર પણ ફરકયું નહિ, એમના આપે તેને અમલ કરવાનું હોય છે. એ પિતાની દિલમાં સિંહની ધાક જરા પણ લાગી નહિ અને અક્કલ વાપરી શકે નહિ. સારથિ ત્રિપૂછના હુકમને પોતે જરા પણ મુશ્કેલી કારેલા સંજોગોમાં આવી આશય વિચારે કે સમજે તે પહેલાં તો ત્રિપૃષ્ઠ રથપડ્યા છે એવી કુપના પણ થઈ નહિ. એ તો માંથી જમીન પર કૂદકો માર્યો, તે વખતે તેની પાસે શેરીમાં રમતા હોય કે ગામમાં ફરતી હોય એમ વાતે એક હાથમાં તલવાર અને બીજા હાથમાં ઢાલ હતા. કરવા લાગ્યા અને બીજી વખત સિંહને ત્રિપૃદ્ધે પડ- એર પિતાના મનમાં વિચાર કર્યો કે સિંહ પગે કાર કર્યો. આ પડકાર કરવામાં પણ તે કાંઈ મોટું ચાલે છે, (પદાતિ છે) અને ધર્મનીતિમાં સરખાનું કામ કરે છે એમ ત્રિપષ્ટને લાગતું નહોતું, એ તો સરખા સાથે યુદ્ધ કર્યું છે, પગપાળા પાળા સાથે જાણે શેરીમાં તફાની કૂતરાને હઠાવતી વખતે જેટલી લડે, ઘડેરવાર સ્વાર સાથે લડે, હાથીવાળા તિરસ્કારની નજરે જુએ તેટલી તેનામાં ચકળતા હાથીવાળા સામે લડે એ ધર્મયુદ્ધ કહેવાય. લડાઈમાં દેખાતી હતી, સિંહને હવે થયું કે આ આવનાર કેઈપણ પ્રકારને સામા ઉપર લાભ લેવો એ એગ્ય સાધારણ નથી એટલે એ તુરત ખડે થઈ ગયો મનાતું હતું. સામાની ઊંત્રને લાભ લઈ રાત્રે છાપો અને એણે પોતાના લાંબા પુછને મોટા અવાજથી મારે, સામે લડવા તૈયાર ન હોય ત્યારે એને પૃથ્વી સાથે અફાર્યું. ઇદ્રનું વધુ પર્વત પર પડે ખબર ન પડે તેમ પક્વાડેથી ઘા કર, સામાની અને માટે અવાજ થાય તેવો મોટો અવાજ થયો. નજર ચૂકવી અંતરીક્ષમાંથી તેના પર વસ્તુ ફેંકવી અને તેની પાછળ તુરત જ સિંહે મોટી ગજેના એ સર્વ અધર્મયુદ્ધ' ગણાતું હતું અને મહાબાહુ કરી. આખા તુંગગિરિને ફાડી નાખે એવી ગર્જના ત્રિપુટ યુદ્ધનીતિને જાણકાર હોવા ઉપરાંત પોતાને સાંભળી કે ત્રિપૃષ્ઠ સાવધાન થઈ ગયે..
માટે આકરા નિયમ કરનાર અને તેનું કડક પાલન
કરનાર હતા. ક્ષત્રિય ધર્મ પ્રમાણે રથી–રથમ બેઠેલ જંગલના સિંહ અને પુરુષસિંહ વચ્ચેનું ધર્મયુદ્ધ
પદાતિ સાથે યુદ્ધ ન કરે, એટલે પોતે પગપાળા સિંહને કર ગર્જના સાંભળી દૂર દૂર ઝાડ સિંદુ સામે પદાતિ થઈ ગયે. પર કે ટેકરીની ટોચ પર રહેલા લેકે તે પ્રજી ગયા અને તેમના આખા શરીર પર પસીને આવી અને વીરતધારી ત્રિપૃઇને વધારે વિચાર થયો છે. જાણે ઝાડ પર બેઠા બેઠા જ તેઓ ખલાસ કે સિંહ પાસે હથિયાર નથી, તે પોતે તેની સામે થઈ જશે એવી ગભરામણમાં પડેલા તેઓ તે ચકળ- હથિયારને ઉગ કરો એ પણ અનુચિત ગણાય વિકળ આંખે જોઈ રહ્યા, કોઈની અખે અંધારા અને પિતાની ” પાસે તે ઢાલ તરવાર હતાં. એણે આવી ગયા અને કઈ જાણે પિતે ઝાડ પરથી રથમાંથી ઉતરવાની સાથે ઢાલ તરવાર ફેંકી દીધાં. પડી જશે એવી બીકે ડાળીને વધારે આકરી પકથી વિચાર કરવાનો વખત નહોતે, પણ આવા ટાટીના બાથ ભીડી ગયા. પણ ત્રિપુષ્ટ કે અચળના મન પર સમયે પણ ત્રિપૂક ન્યાય ન ચૂ. અચળના જવાબગર્જનાની જરા પણ અસર થઈ નહીં, ત્રિકૃચ્છે મેટા ની રાહ જોયા વગર એ કેશરી સિંહની તરફ દેટ