________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
- -
-
ખાલી થશે. અને અનુલાવે થતાં આપણા આનંદની લીધે એની દરેક હાજરી પતે એ કે એક ફ - સીમા રડેરો નાઈ, માટે આપણે આપણા અસ્તિત્વ બીજાઓને માર્ગદર ઇ ' જાય છે. એટલું જ ન અર્થાત્ અને પતિને જ ઓળખતાં શીખવું જોઈએ. પણ એની મુનિ પરા વાલાવિક રીતે વિનય
અને નમભાવ શીખવે છે. એની આંખમાં પણ એવું nિત્વને આપણે જાણવું હોય ત્યારે જ મણિરૂપ આતમાં પ જાણવું પડે છે. અને એ પ્રસંગે
તેજ ચળકી ઉઠે છે કે, વગર શાખદના ઉચારથી પણ વ્યકિતત્વને આપણે ભૂલી જવું પડે છે. ત્યારે
અનેક લોકો બોધ પામી જાય છે. ગમે તે વિરોધી
વિચાર ધરાવનારે પણ તેમની સામે પોતાને અહંકાર એપિગે એવું જાણતા થઈએ કે, હું એ બીજો કોઈ
ભૂલી નતમસ્તક થઈ જાય છે. અને એમના દર્શન નહીં પણ સમષ્ટિને એક અંશ-ભાગ છું અને
માત્રથી પોતાના અનેક સંતો ઉકેલ મેળવી જાય બધાના માં ! પિતાનું સુખ સમાએ છે, તેથી જ કોઈ દુઃખી જણાતા તેના દુઃખમાં
છે. એવા સંત-હોમી આગળ જોવથી ધમધમતો
કોઈ હોય તે પણ શાંત થઈ જાય છે, એવું પ્રકરાસલગી થવું અને બીજાનું દુઃખ બની શકે તેટલા પ્રમાણમાં ઓછું કરવું. અને એમ કરવામાં જ પોતે
શાળી વ્યકિતત્વ તેમનામાં પ્રગટી નીકળે છે. એટલી
માટે જ એવા જ્ઞાની, જેગી, સંત-મહાત્માના બધે આનંદિત થવું. એક સુભાષિતકારે કહ્યું છે કે
વખાણ થાય છે, અને એમના ગુણકીર્તન થાય છે, અાં નિષ: પૈત્તિ જળના ધુત નાં છે એવા સંતની ચરણરજ પોતાના માથે ધરવા બધા કારતાનાં તુ વસુધૈવ કુંવર ઉસુક બને છે. એવા ગુરુજનોની પ્રશંસા તેઓ પરઅર્થાત્ ટૂંકા મનવાળા, હલકા વિચારવાળાઓ
લેકમાં ગયા હોવા છતાં અખંડપણે ચાલુ જ રહે આ મારું અને આ પારકું' એવું માનતા હોય છે,
છે. આવી હોય છે પિતાનું વ્યક્તિત્વ ભૂલી સમષ્ટિત્યારે ઊંચા મનવાળા-ઉદાર વૃત્તિવાળા માણસ આખી
સ્વરૂપ બનેલા મહાત્માઓની ગુસ્તા ! પોતાની ડિડિમ દુનિયાને પોતાના કુટુંબીઓ તરીકે માને છે. બીજાને
પોતાના જ હાથે વગાડનારા અને પિતાની બિરદાવલીના દુઃખ થતાં તે પોતાને જ થાય છે. એમ માને છે,
ગાન કરનારા, અને બહુમાન માગી લેનારા સંત અને બીજાના ઉત્કર્ષ માં પિતાને જ ઉકર્યું છે એમ
વોની વાત અમે નથી કરતાં. અમે તે નિરપેક્ષ માને છે. આમ કરવામાં પોતાનું વ્યક્તિત્વ અનાયાસે
આત્માનંદમાં મસ્ત રહેનારા મહાત્માની વાત
કરીએ છીએ. ભૂલી જવાય છે. અને પોતે આ વિશ્વના એક અણુ માત્ર છે એમ માનવામાં આપણું મન વિશાલ
" આમ સ્વત્વને ગોણ કરી સમષ્ટિરૂપ થઈ જનારા થાય છે, અને આપણે સમષ્ટિરૂપ બની જઈએ છીએ.
- મહાત્માઓની ગણના પરમેષ્ટિમાં મૂકવા જેવી થાય મહાત્માઓ એ વિચાર કરે છે કે, મારી સગવડ
એમાં જરાએ સંદેહ નથી, એવા સંત, ત્યાગી, સંયમી સાચવતા રખે બીજાને અગવડ થઈ જાય ! એમ
અને નિરિ૭ મામાએથી જ આ પૃથ્વી રત્નગર્ભા વિચાર કરવાથી એ પોતે અગવડ વેઠીને પણ બીજાની
ગણાય છે. એવા પરમ પુરષો જ આ પૃથ્વીના ભૂષણસગવડ સાચવવા મથે છે. અર્થાત્ બીજાઓનું સુખ
રૂપ છે. ફકત વેશ ફેરવી અનેક વિકારેને પિતા એ જ પોતાનું સુખ ગણતા એ પોતે જ સુખરૂપ
રહેનારા લોકો માટે અમારે કાંઈ પણ કહેવાનું
છે જ નહીં. થઈ જાય છે.
આપણે પ્રત્યક્ષ દાખલે લઈ આપણો વિચાર - પિતાનું વ્યક્તિત્વ કાયમ રાખવા છતાં જ્યારે વિશદ કરીએ. પરમપાવન ગણધર પ્રભુ ગૌતમ ગણમાસ સમષ્ટિરૂપ થઈ જાય છે ત્યારે તેના આત્માની ' ધરને જ દાખલે એ માટે આપણને ઉપયોગી થઈ | ભવ્યતા અને વિશીલતા વધતી જ રહે છે. અને એને પડે તેવો છે.
For Private And Personal Use Only
