Jain Dharm Prakash 1959 Pustak 075 Ank 01

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 7

નૂતનવર્ષાભિનંદન
વાવનગરમાં વસતા આશરે અઢારસો જૈન કુટુંબમાંથી લગભગ અર્ધા કુટુંબે મુશ્કેલ પોતાને જીવનનિર્વાહ કરે છે. થોડા દિવસ અગાઉ આપણુ પંત પ્રધાન જવાહરલાલજીએ કહ્યું હતું કે આવી રીતે સાધારણ મનુષ્યને અનાજ વગેરે આપવું તે ગરીબાઈને નાશ કરતું નથી. જે જૈન સમાજ હાઈસ્કૂલમાં અને કોલેજમાં ભણતા વિદ્યાથીઓને અને જેઓ શ્રમ કરીને જીવવા વિચાર રાખતા હોય તેમને અમુક અંશે રેકડ રકમ અને અમુક અંશે લેન આપીને મદદ કરશે તે જ સમાજની ગરીબાઈ ઓછી થશે. આવી જ પરિસ્થિતિ ફક્ત એકલી ભાવનગરમાં જ છે તેમ નથી પણ સ્થળે સ્થળે આવા અનુભવે થાય છે, તે જૈન સમાજના હિતસ્વીઓએ સૌપ્રથમ આ દિશામાં કાર્ય કરવાની પહેલ કરવી જોઈએ.
ધર્મ માનવ જીવનનું મુખ્ય અંગ છે. વિશ્વના કલ્યાણકારી અંશો ધર્મમાંથી જ ઉત્પન્ન થયા છે તેથી ધર્મ અને માનવ કલ્યાણ એક જ સિક્કાની બે બાજુએ છે. એ તે નિર્વિવાદ છે કે ધર્મના અવલંબન વિના મનુષ્ય વિજ્ઞાનની પ્રગતિને લાભ ઉઠાવી શકશે નહિ“અને સર્વનાશમાંથી બચી શકશે પણ નહિ. જીવનમાં શાંતિનું મૂળ ધર્મ છે. આમ જ ત્યારે ધર્મનું અધ્યયન અને પાલન વ્યક્તિના બચપણમાંથી જ થવું જોઈએ તેથી વ્યક્તિના બચપણમાંથી જ ઉત્તમ ધાર્મિક સંસ્કારો પાડવા એ સરકારની સર્વપ્રથમ અગત્યની ફરજ છે પણ આપણી સરકાર બીનસાંપ્રદાયિક હોવાથી ધર્મ પરત્વે ઉદાસીન જ રહે છે તેથી દરેક ધર્મના અનુયાયીઓએ પિતાના બાળકને કેવી ધાર્મિક કેળવણી આપવી તે સ્વયં જ વિચારવાનું રહે છે આપણા સમાજમાં ધાર્મિક અભ્યાસ કરાવવા માટે ધાર્મિક પાઠશાળાઓ ચાલે છે પણ તેથી જેવી જોઈએ તેવી પ્રતિ સધાતી નથી. અત્યાર સુધી જુદાજુદા મંડળોએ પિતાની માન્યતા પ્રમાણે ધાર્મિક કેળવણીના અભ્યાસક્રમો બહાર પાડ્યા છે અને પરીક્ષાઓ લઈ ઈનામ આપે છે. આ રીતે વિદ્યાર્થીઓને જાદારી પરીક્ષામાં બેસવું પડે છે તેથી વિદ્યાથીઓમાં જેવી જોઈએ તેવી ધાર્મિક પ્રગતિ થતી નથી તેમ જે જોઈએ તે રસ પણ જાગૃત થતા નથી એથી ધાર્મિક શિક્ષણ સંધ-મુંબઈ, શ્રી નવેતાંબર એજ્યુકેશન બોર્ડ-મુંબઈ, તત્વજ્ઞાન વિદ્યાપીઠ-પુના વગેરેના સંચાલકમાંથી એક જ જાતને અભ્યાસક્રમ શિખવાય તે માટે એક કમીટી નીમાયેલ છે. અમારું મંતવ્ય છે કે એ કમીટીના સભ્ય અરસપરસ સહકારથી અને ઉદાર વિચારસરણીથી કામ કરશે તે વિદ્યાથીએના ધાર્મિક શિક્ષણમાં સર્વાગીય પ્રગતિ થાય એ એક સર્વમાન્ય અભ્યાસક્રમ ઘડી કાઢવા ફતેહમંદ થશે.
ગત વર્ષ માં મુનિસંમેલને જૈન સમાજનું ધ્યાન ખેંચેલ હતું. અમદાવાદવાળા શ્રીયુત કેશવલાલભાઈ લલ્લુભાઈ અને બીજા ગૃહસ્થોએ બધા મુનિમહારાજને અને ખાસ કરીને આચાર્યો વણવતેને અમદાવાદમાં તિથિ નિમિત્તે ભેગા કરવા યત્ન કર્યા હતા અને દર દર વિહારમાં હોવા છતાં લગભગ બધા આચાર્ય ભગવંતે અમદાવાદ ભેગા થયા હતા પણ
પ્રથમ કેબીએ મક્ષિકા” તે કહેવત પ્રમાણે સંમેલન મુકરર દિવસે મળ્યું નહિ કારણ કે એકાદ બે આચાર્યો તે દિવસે અમદાવાદ પહોંચી શકયા નહિ તેથી સંમેલન જે દિવસે ભરાવું જોઇતું હતું તે એકાદ મહિને બેડું ભરાયું તેથી જ્યારે બીજા પક્ષના આચાર્ય સમાધાન પર આવી શક્યો નહિ અને તિથિ સંબધી કાંઈપણ નિર્ણય કર્યા વિના છૂટા પડ્યા ત્યારે તેમની વચ્ચે સમાધાન કરાવવાના દિવસો રહ્યા નહિ કારણ કે પર્યુષણના પવિત્ર દિવસો નજીક આવતા