Jain Dharm Prakash 1957 Pustak 073 Ank 08

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 9

એક ૮
શ્રી વમાન-મહાવીર
(૧૦૩).
આવો બનાવ કે ઈ છતા માસુમની યાદગીરીમાં અને ફરીને દુનિયાને મોટું ન બનાવવાનો વિચાર બનેલ નહિ, કોઈ પારક' કન્યાને ઉપાડી જવાના, પણ આવી ગયા પણ એ સમજ હતી, વાની હતી. લલચાવવાના અને ફેલાવવાના બનાવો બનેલા આપઘાત કરવાથી કઈ પ્રકારના લાભ નથી એ હતા, પણ પિતાની સગી પુત્રીને પરણવાને બનાવ સમજનારી હતી અને આત્મહત્યાથી આખા વિકાસકદી બને છાયો નહોતે, કે ઈએ કદી કો ન માર્ગ કેટલે વિકૃત થઈ જાય છે, તે બાબતની બરાબર હતો અને કેઈએ આવા ભયંકર સંબંધની કપના જાણકાર હતી. તે પિતાનું મૂખ આવી શરમજનક પણ કરી નહોતી, છતાં દુનિયામાં અવનવા બનાવ હકીકતના બનાવને કારણે દુનિયાને બતાવી શકે તેમ બને છે, લોક આશ્રર્વથી તે તરફ જુએ છે અને નહોતું અને રાજાને એ વાતમાં શરમ લાગતી હોય થાક નું તે તે વાત વીસરી જાય છે અને પછી એવું એક પણ કારણ માનવાનું તેને દેખાયું નહિં વાત કાઠે પડતાં તેને ચલાવી લે છે અથવા તે તરફ એટલે એણે તુરતજ પોતાના પુત્ર અચળ સાથે ત્યાંથી ધૃણાને બદલે ઉપેક્ષા કરતા થઈ જાય છે.
પ્રયાણ કર્યું. એ પતનપુરને છેડી ચાલી નીકળી. ભદ્રા ચાલી ગઇ:
બેશરમ મહારાજાએ એને બેલાવી પણ નહિ, એને
મનાવી પણ નહિ, એ ચાલી જાય છે તેમાં ખાટું - આખા નગરમાં રાજાની વાત ચાલી. કેઈ એ થાય છે એ વિચાર પણ કર્યો નહ. , વાતમાં રાજાને પક્ષ લેનાર નીકળ્યું નહિ. કોઈ
કારણ કે ભદ્રા ઉપર રાજાને જે સ્નેહ દેખાતે દીકરીની પરાધીનતા પર ખેદ કરવા લાગ્યા. કોઈ તો તે માત્ર માહ હતા, એમાં પ્રીતિ કરતા પાશવતા આવા અપકૃત્યથી દુનિયા રસાતાળ જશે એવી આગાહી
અને વિષયપિપાસાને વધારે સ્થાન હતું, એમાં દાંપત્ય કરવા લાગ્યા અને કોઈ કઈ તે આવા રાજ્યમાં
કરતાં વિલાસપ્રિયતાને વધારે અવકાશ હતો, એમાં રહેવામાં પણ પાપ છે, એમ બેલી પાછા બેસી રહેવા
હૃદય-રણ કરતાં જીવનઉલાસના ભોગવટાની જ લાગ્યા. આવા અધમ કૃત્યની નિંદા-ટીકા તો જરૂર
મુખ્યતા હતી. અને ભદ્રાની ભરયુવાની અત્યારે થાય છે, પણ લેકે થોડા વખત બબડીને બેસી
પસાર થઈ ગઈ હતી, એના મુખ પર નાની નાની રહે છે. અને થોડા વખત પછી જાણે કશું થયું જ કરચલી પડવા લાગી હતી અને એની આંખમાંની નથી એમ દુનિયાને વ્યવહાર ચાલ્યા કરે છે. એ ચપળતા, તરલતા અને મેહકતા આછરતા જતા પ્રમાણે પાંચ પંદર દિવસ ટીકા થઈ, ગડબડ થઈ, હતા. એ જ્યારે પિતાના પુત્ર અચળ સાથે બીજે અંદર અંદર ગણગણાટ થયે અને પાછા લેકે દિવસે અા તળાવ
દિવસે બહાર નીકળી ગઈ ત્યારે રાજા એને મળવા કરીને ઠામ થઈ ગયા.
પણું ગમે નહિ, એને આશ્વાસન આપવા હાજર પણ પણ મહાદેવી ભદ્રાથી આ વાત સહન ન થઈ. થયે નહિ અને એ કયાં જાય છે તેની પૃછી પણ એને તો હકીકત સાંભળતા જ ઝાળ વ્યાપી ગઈ. કરાવી નહિ. પ્રાણી વિષષને આધીન થાય છે ત્યારે પિતાની દીકરીને પિતાને પતિ પોતાની શાક બનાવે એનામાં વિવેકને છાંટે રહેતા નથી, એને પૂર્વ પ્રેમ, એ વાત જ્યારે એણે સાંભળી ત્યારે આવા અતિ સ્નેહ કે ફરજ પર પગ મૂકવામાં સંકોચ થતો નથી.. અધમ કૃત્યની કલ્પનાથી એ તે ધ્રુજી ઊઠી અને પિતાના પુત્ર અચળને સાથે લઈ દેવી ભદ્રા વગર પિતાની એકની એક દીકરી પર ખૂબ હેત હતું; દીકરીને ધામધુમે રાજધાનીની બહાર નીકળી પડી. પુત્ર સાથે
આ વાત પસંદ હશે કે નહિ તે કપવાની તેનામાં પ્રયાણ કરતાં અને પોતનપુરને છેડતાં ભદ્રાદેવીને હિં મત પણ ન રહી. પિતાના ઘરમાં આવું અમાનુષી બહુ ખેદ થયો, પણ વ્યવહારકુશળ સ્ત્રીરત્નને દુનિયાને નીચ કૃત્ય બની શકે એ કઈ રીતે સહન કરી શકી મુખ. બતાવવું પણ ઠીક ન લાગ્યું. પુત્ર સાથે એ નહીં. અને એકાદ વખત તુરતમાં આપઘાત કરવાન" દક્ષિણપથમાં ચાલી ગઈ. જ્યારે ખરું દુ:ખ લાગે