Jain Dharm Prakash 1957 Pustak 073 Ank 06 07

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 9

અંક ૬-૭ ]
પણું લાગતું ડ્રાય, ઘેરાવો કરી આપણી કમાણીમાં વધા. કસ્યામાં ખારો સુખને અનુભવ કરતા મા એ અને એવા અનંત પાપે! જાણી જેતે સરેરાશ કરતા રહીએ અને સાથે સાથે ધાર્મિક ક્રિયાકડિા કરી ખૂબ રાચતા હુમ્બે, અને લેાકામાં ધર્મી તરીકે કહેવડાવવામાં ભૂષણ માનતા હેએ, ત્યારે આપણી એ ધર્મક્રિયા લજવાય કે ભૂભૂત થાય? એ તે માટે આ ફાકતાં જઈએ અને કૂતરાની પેઠે ભસ્યા કરીએ. એવા જ ધાટ અને તે! બન્ને હાથે લાડવા ખવાતા નથી. એ પૂરેપૂરું ધ્યાનમાં રાખવું જોઈએ.
પ્રાર્થના પ્રભુ સુધી શી રીતે પહોંચે ?
( ૮૭ )
મૂકી, ઘડીભર માટે અમને એણે અવાકૂ બનાવી દીધા. બે ભાન થી મતલબ કલામાં મ વસ્તુ છે તેના આપો હવે વિચાર કરીએ.
પાપ કે પુણ્ય એ કાં અમુક દ્રવ્ય ક્રિયામાં હતું નથી. એનુ` મૂળ સ્થાન મનેભૂમિકામાં હોય છે. કાઇ પણ પાપ કે પુણ્યની ક્રિયા આપણે ના શકે અને એમાં આપણું મન પરાવાયેલુ ન હોય ત્યારે એમાંથી પાપ પુણ્ય નિષ્પન્ન થતું નથી. અને આત્માની સાથે એને કાઇ પણ જાતા સંબંધ જોડાતા નથી. ના લેખ આત્માની આ બાગી સાથે જવામાં મનના સંબંધ નિવાપરા કુળો જ જો એ. અભાવિતપણે આપણે પ્રભુના અંગ ઉપર ટપકા કરતાં રહીએ અને અમુક કા કરવાની ઉતાવળ હેવાને લીધે ઝટ પૂજાનું કાર્ય આટાપી લએ
પ્રભુની પ્રાર્થના કરવા છતાંએ આપણુ અંતઃકરણ જો ધીમે ધીમે પણ સુધરતું ન હોય તેા એ પ્રાર્થના નાટકિયાની પેઠે કરેલી શુષ્ક દેખાવને બક
કાટ જ છે એમાં સશય નથી. અમારા શૈક ભપુરો કોઈ પ્રભુન ન કહેવાય. એ ના પૂનનું
ગમે તે રીતે પૂરું કરી છૂટવાના કાર્ય જેવું શુધ્ધ ક્રિયા જેવુ થાય. જ્યાં સુધી એમાં મન જોડાએલું ન દોય ત્યાં સુધી એમાંથી કાંદ ફળના આકાંમા શખવી એ સ્પષ્ટ રીતે મૂર્ખાર છે. કાશ્યું કે–
मन एव मनुष्याणां कारणं धन्धमोक्षयोः ।
કહેતા હતા કે, આપણે પાપ તે! કયે જ જપએ છીએ અને સાથે સાથે પુણ્ય પણ કાં નથી કરતાં ! જેમ વેપારી માટે જમે ઉધારને હિસાબ મેળવી નફા મુસ્કાનની તારવણી કરી ચિત્રક મેળવી વધે છે, તેમ અમે પણ દરરાજ પાપપુણ્યની તારવણી કરી જ લઈએ છીએ. તેમાં પુણ્યની જમે ખાતું જ વધી જાય છે. ત્યારે થાડુ પાપ કરીએ એમાં અમે શુ ગુમાવવાના છીએ આ અમારા મિત્રની ચતુરાઈ ખરેખર નમૂનાર છે. એ તુ; એક રાત્રિભોજનરિક ન કરવામાં કેટલું પાપ ટળી જાય છે એ મહારાજ સાતે બતાવેલું છે, તે તમે જાણા ગ જવાનું મનની ધારે સાથી પાની પુન કરી ઘેર આવતા સુધી અમને કેટલું બધું પુણ્ય બંધાય છે એ મેળવો ત્યારે વાડ” પાપ જેના ક્યા ખૂનમાં છુપાઇ જાય તે તે દેખીતું જ છે. મતલબ કે અમારા એક મિત્રની ગાઝારી દલીલે કાઈને પણ ગમી જાય એવી મીઠી લાગે એવી છે. પાપ પણ કયે જવું અને પુષ્પ પણું કર્યું' જેવુ', કેટલી સુલભતા! કેટલા આનંદ! કયા સધો અને સાદી સ્તા! શાકની એ એવી એવી દલીલે સાંભળીને કાપણું દંગ જ થઇ જાય તે! અમારી પણ સાન એ ભાએ ઠેકાણે લાવી
એટલે કર્મના ધ મનથી જ થાય છે અને કથી મુક્તિ પણ મનથી જ થાય છે. કેવળ શારી
ક્રિયા એ બંધ ખગર મેશનું કારણ હાતી નથી. બાહ્ય ક્રિયા જડભાવે કે શુષ્ક રૂપે થતી રહે એમાં કાંઈ જ અર્થ નથી. જે ક્રિયામાં મને જોવાય છે, તે જ યિા ફળનું સ્વરૂપ ધારણ કરે; તે વિંના નહીં.
પાપની ક્રિયાઓ જેટલી કમાય છે તે બધી ક્રિયાઓ સાથે મન બેભેદ હોય અને ખેતી પ્રત્યુથી જ બધું કાર્ય ચાલે છે તેથી જ પાપનો ધ નિરપવાદપણે થતા કે એની પાછળ મનની જેટલી તીવ્રતા વધારે છે તે પ્રમાણમાં ક્રમભૂપતી નીતા વધુ ને વધુ થયા કરે કે ખરે મીક્યાં ક્રમબધા એ રીતે નિમણુ થાય છૅ. એકાદ પાપકમ શરીરથી થઇ ર્જાય અને પાછળથી પ્રશ્નાત્તાપની માત્રા સારા પ્રમાણુમાં ઉત્પન્ન થાય