________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
૯ ૧ કંઠે પ્રશંસા કરી. આ પ્રકાશ! સાંભળી કાદ બે દેવો તેમનું રૂપ જોવાને બ્રાહ્મણુનું રૂપ લતે ચક્રવર્તીના મહેલમાં આવ્યા. આ રસમયે સનકુમાર વિલેપનાદિ કાર્ય કરી રહ્યા હતા. બ્રહ્મરૂપે આવેલા દેવતાઓ તેા તેમનું આવુ અત્યારનું રૂપ જોકો પણ દિમૃત બની ગયા. ખરેખર જેવી ઇંદ્ર મહારાજાએ પ્રાસા કરી હતી તેવું જ અસામાન્ય રૂપ છે. બંને દેવતાએ! આપસઆપસમાં તેમનાં ભૂત રૂપની પ્રશંસા કરે છે. સ્નાનગૃહમાં વિલેપનાદિ કાર્ય કરી રહેલ ચક્રવર્તીનું ધ્ય!ન ! એ લાભા ઉપર પડે છે. તેમના આદર-સકાર કરે છે, અને આગમનનું કારણ પૂછે છે. બાબા કહે છે કે આપના રૂપની પ્રરાંસા સારી યે આલમ કરે છે, તેથી આપનું રૂપ જોવાને અમા માવ્યા છીએ. ત્યારે સનકુમાર કહે છે:
“અબ શું નીરખો લાલ રંગીલે,
મેળ ભરી મુજ કાચા, ના ધેાઇ જા છત્ર ધરાવું,
તબ જોજો મેરી ફાયા
માતા આવી ધાને સનકુમાર
(748)
ને ? બ્રાહ્મણો કહે છે કે-જન્! શું ખોલીએ ? આપની કાયા પૂર્વે જે સદર સ્વરૂપવાળી જોઇ હતી અને અત્યારે જે જોઇએ છીએ તેમાં આભ-જમીનના તફાવત લાગે છે. અત્યારે આપની કાયા ગય વિષય બની ગઇ છે. આ વચન સાંભળી ચડ્ડી મનમાં ખેદ પામ્યા. લાભશાએ કહ્યું કે-અમારું વચન અસત્ય લાગતું હુંય તે, તબેલ થૂકા, એટલે એમાંથી અનેક પ્રકારની દુર્ગંધ નીકળશે. રાજાએ પરીક્ષા કરી જોઇ, બ્રહ્માનું કથન સત્ય લાગ્યું. ધડીક પહેલાંની યે!ગ્યચનવરણી કાયા, અલ્પ સમયમાં અભિમાનમાં અંધ બનવાથી કથામાં પરિણમી, એક સાથે માળ-મેાળ રાગ ઉત્પન્ન થયા,
33
અરે બ્રાહ્મણ્ણા ! અત્યારે તમે રૂપ જોવાને શુ આવ્યા ? અત્યારે તે હું વિલેપનાદિ કરું' છું, એટલે આ રૂપ તા કાંઇ બિસાતમાં નથી. બાકી તો તમારે ખરેખર! મારું રૂપના દર્શીન કરવા હોય તે, જ્યારે હું સ્નાન કરીને, રાજ્યપેશકુમાં રાજ્ય સિંહાસને માથે મુગટ પહેર્ગને ખેડા હું, આજુબાજુ ચામર ઢાળાતા હોય ત્યારે તમા ખરેખરું રૂપ જોઇ શકો, આવા પ્રકારના ગર્વિષ્ઠ વચનનાં ઉદ્દગાર ચક્રી કાઢે છે. પેાતાના રૂપના વખાણ સાંભળી અભિમાનના શિખરે ચઢે છે. અભિમાનમાં અંધ બનેલ વ્યક્તિ સારાસારને વિવેક ભૂલી જાય છે. અમૃત એ ઝેરમાં પરિણમે છે.
નાહીધોઈને સનકુમાર સિંહાસન ઉપર બેઠા છે, ચામર-છત્ર ઢોળાય છે. માથે અમૂલ્ય મુગટ શે।ભી રહ્યો છે. એ સમયે પેલા બે બ્રાહ્મા રૂપ જોવાને રાજસભામાં પ્રવેશે છે. રૂપ જોતાં જ માહ્મણા અવાકૂ નૂની જાય છે અને આશ્રય અનુભવે છે. ચક્રવર્તી કહે છે કે-કેમ હવે ખરેખરાં રૂપનાં દર્શન થાય છે.
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
ચક્રવર્તીનું મન ડામાડાળ થઇ રહ્યું છે. રાજસભાાંથી ઊઠીને તે પોતાના ખાસ ભવનમાં તુરત જ આવે છે. ત્યાં પોતે વિચારે છે કે, હું ખરેખર રૂપમાં અન્ય બન્યો, માનવીના મુખેથી પ્રશંસા ભિળી મદમાં ગુલતાન બન્યા. જે કાયામાં હું ચ્યા-પચ્યા રહેતો હતો. એ જ કાયા રેગનુ ધર છે. રુંવાડે રુંવાડે રોગો ભરેલા છે. મળ-મૂત્ર અને વિષ્ટાથી ભરેલી એવી આ અશુચિમય કાયા છે. તેમાં હું મેદ પામ્યું ! મારા જે મૂર્ખ ખીજો કાણું ? નર અને નાશવંત કાયામાં હું લટુ બન્યા. કાયા અને માયા બધુંય ક્ષણુંભંગુર છે. આનું પ્રાયચ્છિત તો આ સસ્ત્ર છેાંડીને, ચારિત્ર અંગીકાર કરવું એ જ છે. આમ વિચારી તરત જ રાજપાટ છોડીને દીક્ષા અંગીકાર કરે છે.
માનવીને જ્યારે સત્ય વસ્તુનું સ્પષ્ટ ભાન થાય છે ત્યારે, તેને હાડતાં જરા ય વાર નથી લાગતી. એને જીવનપથ જ બદલાય છે.
ચારિત્ર 'ગીકાર કરી દુષ્કર તપ તપે છે, તે તેના પ્રભાવથી અનેક પ્રકારની લબ્ધિ ઉત્પન્ન થાય છે. એ લબ્ધિવર્ડ પોતે ધારે તો, પેાતાના ચૂકથી આખી યે કાયા કંચનવરણી બનાવી શકે પરંતુ હવે તેમને કાયાના મેહ રહ્યો નથી.
ફરીને એકદા કાઇ એ દેવા પરીક્ષા કરવા માટે વૈધનું રૂપ લઇને આવે છે. વૈદ્ય કહે છે કે, અમારા
For Private And Personal Use Only
