________________
શ્રી જૈનધર્મ પ્રકાશ.
(૬) ચરવલા સમીપમાં રાખી, ડાબા હાથમાં મુહુપત્તી રાખી, જમણેા હાથ સદ્ગુરૂ અથવા સ્થાપનાચાર્ય સન્મુખ ધરી, પવિત્ર મંત્ર નવકારનુ` શુદ્ધ ભાવે, ઉપયાગ પૂર્વક સ્મરણ કરવું. (૧) જમણા હાથ એમ સદ્ગુરૂ સન્મુખ ધરવા એ વિનયનું કારણુ છે. (ર) અથવા એ એમ સૂચવે છે, કે હે! કૃપાળા ! હું સામાયિકના લાભ લેવા ઉત્સુક થઈ આપ સમીપે આવી યાચના કરતા આ દક્ષિણુ કર ધર્ડ્ઝ', તે હે! સમતા સાગર! જેને સામાયિકના લાભ થયો છે એવા સદ્ગુરૂ ! આપ મને એ પવિત્ર લાભ આપે, અથવા આપની કૃપાએ, આપના આલંબને મને પણ એ પવિત્ર લાભ પ્રાપ્ત થાઓ. (૩) અથવા જમણા હાથ એમ ધરવાથી સદ્ગુરૂની સ્તુતિ પણ થાય છે, અર્થાત્ કર લાંબા કરીને એમ સૂચવાય છે કે અહા! ધન્ય મહાગુરૂ ! આપ ધન્ય છે. જ્ઞાનિઓએ જોયેલું એવુ" ચેાગના લાભનુ પણ એમાં કારણ સભવે છે. ઇત્યાદિ રહસ્ય એમાં હાવાથી દક્ષિણુ કર સુગુરૂ સ મુખ ધરી નવકાર સ્મરવા.
૧૬
(૭) પછી સાક્ષાત્ સજીવનમૂત્તિ સદગુરૂનો અભાવ હોય, તા સદ્ગુરૂ કેવા હોય? મારા સદ્ગુરૂ કેવા છે? મારા ગુરૂ આવા આવા અનુપમ ગુણવાળા છે, એમ ચિંતવન કરવા તે ગુણાનુ જેમાં વર્ણન છે તે “પચિક્રિય” સૂત્ર ચિત્તની એકાગ્રતા પૂર્વક કહેવું; અને એવા ગુણવાળા સાક્ષાત્ મારા સદ્ગુરૂ બિરાજમાન છે, અને હું એએની સમક્ષજ સામાયિક કરૂંછું, એવા ભાવ રાખવા. આમ કરવાથી સામાયિક બહુ શુદ્ધ થાય છે.
(૮) પછી ઉડી ઉભા થઈ (જયણા પૂર્વક, પુજી–પ્રમા, પ્રત્યેક વખતે નમસ્કારાદિ માટે પણ ઉઠતાં બેસતાં ચરવલાથી ભૂમિ, હસ્તપાદાદિ પ્રમાર્જવાના લક્ષ રાખવા. આત્માપર આવતા મેલ–આવરણને પુ‘જી–પ્રમાર્થ કાઢવાનો લક્ષ રાખવા.) ગુરૂને વદન અર્થે ઇચ્છામિ ખમાસમણુ” ના પાઠ સાથે વંદન કરી ઉભા થઈ માર્ગને વિષે જવા આવવાથી થયેલ જીવિરાધના આદિ દોષ માટે ગુરૂની આજ્ઞા પૂર્વક ઇરિયાવહિય” “તસઉત્તરી” અને “અનથ્થ સિએણું” ના પાઠ કહી એક લેગસ્સ અથવા ચાર નવકારને
