________________
(૩. યાત્રામાં સુપાત્રદાન ! બાળ મુનિને વિહારમાં ઉનાળામાં ખૂબ તરસ લાગી હતી. લીધેલું પાણી ખલાસ થઇ ગયું હતું. ગુરૂજી સમજાવી વિહારમાં આગળ ચલાવતા હતા. પણ થોડી વાર પછી થાકીને તરસ સહન ન થવાથી બેસી ગયાં. પાણી પાણી કરવા લાગ્યા. બધાં સાધુ મુંઝાઇ ગયા કે હવે શું કરવું ? ત્યારે એક જીપ પસાર થતી હતી. હાથ બતાવ્યો. ઉભી રહી વાત કરી કે પુણ્યશાળી ! આ બાળમુનિની દીક્ષા હમણાં થઇ છે. ખુબ તરસ લાગી છે. નજીકગામમાંથી ઉકાળેલા પાણીની જરૂર છે. જીપવાળા કહે “મહારાજશ્રી ! અમે જૈન છીએ. અમારી પાસે જ ઉકાળેલું પાણી છે! લાભ આપો.” આ ભાગ્યશાળીને બાળમુનિનો આવો મોટો લાભા મળી ગયો! આ જાણી વડોદરાના એક બહેને નિર્ણય કર્યો કે યાત્રા પ્રવાસમાં હું કાયમ પાણી સાથે રાખીશ! અને રસ્તામાં મળે તે સાધુ - સાધ્વી ભગવંતોને વિનંતી કરીશ. અચાનક મને કદાચ લાભ મળી જાય. વિહારમાં ઘણી વાર અમને સાધુઓને માઇલો સુધી માર્ગમાં પગે ચાલતો એકે માણસ મળતો નથી. ગામડિયા પણ હવે બસ વગેરેમાં જ જાય છે. રસ્તો ભૂલા પડયાં હોય તો પણ વિહારમાં વંદન કરનાર શ્રાવક પાસે રસ્તો સાધુને જાણવા મળે! સાધ્વીજી આદિને વિહારમાં દુર્જનો વગેરેનો ભય અચાનક આવી ગયો હોય તો આમ પૂછવાથી તેમના રક્ષણ વગેરે વિશિષ્ટ મોટો લાભ મળી જાય !!
એક સુશ્રાવક પાલીતાણા યાત્રા માટે આવેલા રસ્તામાં જેટલા સાધુ-સાધ્વી મળે તે બધાને વંદન કરે. ને ખપ માટે પૂછીને જરૂર હોય તેમની ભક્તિ કરે !! થોડા વર્ષો પહેલાં ધણાં શ્રાવકો પાલીતાણામાં બધાં ઉપાશ્રયે બધાં સાધુ સાધ્વીને વહોરાવવાનો લાભ લેતા ! આજે આત્મહિતાર્થીઓએ એટલો તો સહેલો લાભ લેવો કે બધાંને ‘મર્થીએણ વંદામિ’ કહી ખપ હોય તો પૂછી સુપાત્રદાન કરવું.
డీడీడీటీడీ & దీదీదీదీదీ
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
