________________
ઇસ્લામ ધર્મનો સાર
૧૩૩ કરે છે, અને પોતાનું પ્રિય ધન સગાંસંબંધીઓ, અનાથો (યતીમો), ગરીબો, મુસાફરો અને યાચકોમાં અને ગુલામોને આઝાદ કરાવવામાં ખર્ચે છે, નમાજ પઢે છે, પોતાની કમાણીમાંથી દાન (જકાત) આપે છે, આપેલું વચન પાળે છે, દુઃખો, મુસીબતો અને ગભરાટને વખતે ધીરજ રાખે છે. યાદ રાખો એવા જ લોકો સાચા શ્રદ્ધાળુ છે અને ધર્માત્મા (મુત્તકી) છે.” (૨-૧૭૭)
“ખરેખર મુક્તિનો રસ્તો ખુલ્લો છે. તે કોઈ ખાસ સમુદાય માટે નથી. જે કોઈએ પરમાત્મા આગળ શિર નમાવ્યું અને સદાચારી બન્યો તે, ચાહે તો યહૂદી હોય કે ખ્રિસ્તી હોય કે કોઈ બીજો હોય, પોતાના રબ પાસેથી તેનું ફળ મેળવશે. તેને કોઈ જાતનો ભય કે શોક નથી.” (૨-૧૧૨)
જેઓ (મહંમદ પર) ઈમાન લાવ્યા છે (વિશ્વાસ લાવ્યા છે) તેઓ હોય કે યહૂદી, ખ્રિસ્તી કે સાબી (જૂના વખતના એક ધર્મના) હોય, કોઈ પણ હોય, અને કોઈ પણ જાતના હોય, મુક્તિ માટે અલ્લાનો કાયદો એ છે કે જે કોઈ અલ્લા પર અને અંતે એક દિવસ સૌને પોતાનાં કર્મના ફળ મળવા પર વિશ્વાસ રાખે છે અને સત્કર્મો કરે છે, તેને પોતાના વિશ્વાસ અને સત્કર્મોનું ફળ ઈવર તરફથી જરૂર મળશે. તેને કોઈ જાતનો ભય કે શોક નથી.” (૨-૬૨).
કુરાનનો દાવો છે કે બધા ધર્મના પ્રવર્તકોએ આ જ મૂળ સિદ્ધાંતનો ઉપદેશ કર્યો છે-“એક ઈશ્વરની પૂજા અને સત્કર્મ.’ આને જ કુરાન ઇસ્લામ’ કહે છે અને સૌ પુરાણા ધર્મોને માનનારાઓને, – જેઓ
આ મૂળ સિદ્ધાંત પ્રમાણે વર્તે છે તેમને કુરાન મુસ્લિમ’ કહે છે. અને બીજી બાબતોને, જેમ કે પૂજાની વિધિને કુરાન કામ ચલાવવાની વિધિઓ કહે છે અને આ એક મૂળ સિદ્ધાંત પર દુનિયાના સૌ માનવીઓને એક ભાઈચારાના સંબંધથી જોડાઈ જવાનો ઉપદેશ આપે છે. | કુરાનમાં એ જ કાર્યોને સારાં કહેવામાં આવે છે જેમને સૌ સારાં માને છે અને એ જ કાર્યોને બૂરાં કહ્યાં છે જેમને સૌ બૂરાં રામજે છે,
