________________
૧૨ :
હજરત મહંમદ પયગંબર જ્યારે ઉબોધન કરતા ત્યારે લોકો મશ્કરી કરતા, પથ્થર મારતા અને અનેક રીતે પરેશાન કરતા. કાબાના મંદિરનાં ૩૬૦ દેવીદેવતાઓ ઉપર મક્કાનાં કેટલાંક કુટુંબોનો આધાર હતો એટલે એની પૂજાથી કોઈ વિચલિત થવા માગતું ન હતું. મક્કામાં અત્યંત વર્ચસ્વ ધરાવતા કુરેશીઓ મહંમદની વિરુદ્ધ થઈ ગયા અને મહંમદ સાહેબ પર અને એમને સાથ આપે કે એમનો પ્રબોધિત ધર્મ સ્વીકારે તેના પર ત્રાસ ગુજારવા લાગ્યા. જેમણે આ ધર્મ સ્વીકારી મહંમદને ખુદાના રસૂલ માન્યા તેમને પડતા ત્રાસને કારણે તેમણે ઈથિયોપિયા જઈને આશ્રય લેવો પડ્યો; એમાં અલીનો મોટો ભાઈ જાફર પણ હતો. ઈથિયોપિયાના સમ્રાટે આવેલા મુસ્લિમોને નવા ધર્મ વિશે પ્રશ્નો પૂછ્યા અને જાફરે એવા જવાબ આપ્યા કે સમ્રાટ અત્યંત પ્રભાવિત થયા અને સન્માનપૂર્વક આશ્રય આપ્યો. અને કુરેશીઓની સમ્રાટને પહોંચેલી મુસ્લિમ વિરુદ્ધ ચડવણીનો પણ કોઈ અર્થ સર્યો નહીં. મક્કામાં મહંમદ પયગંબર પર કુરેશીઓએ અનેક આક્ષેપો મૂક્યા પણ મહંમદ સાહેબ નિર્ભય રીતે પોતાના ધર્મ અને ધમપદેશના માર્ગમાં અડગ રહ્યા. છેવટે કુરેશીઓએ નવા ધર્મની વાત પડતી મૂકવાની શરતે એમને સરદારનું પદ અર્પ, ધનવાન બનાવવાની લાલચ પણ દર્શાવી એમ છતાં મહંમદ સાહેબ કોઈ પ્રલોભનને વશ થયા નહીં. એમણે તો જણાવ્યું કે, ““મારે નથી જોઈતું ધન કે રાજ્ય, હું તો કેવળ મારા ખુદાનો સંદેશ તમને સંભળાવવા આવ્યો છું.' જ્યારે ખુદા સાથે એટલો સંબંધ એમનો છે કે તેમને સંદેશો આપે તેના દાવારૂપે કુરેશી લોકોએ મહંમદ સાહેબને કોઈ ચમત્કાર બતાવવાનું કહ્યું. ત્યારે એમણે કહ્યું,
