________________
હજરત મહંમદ પયગંબર દિવસોમાં મહંમદ સાહેબ નમાજ માટે જઈ શક્યા નહીં. અબુબકર એમની જગ્યાએ નમાજ પઢાવતા.
ખદીજાના અવસાન પછી મહંમદ સાહેબે અબુબકરની કુમારિકા પુત્રી આયેશા સાથે લગ્ન કર્યું હતું. ત્યાર પછી એમણે બીજાં નવ લગ્ન કર્યા હતાં, તે બધી સ્ત્રીઓ વિધવા, ત્યક્તા કે નિરાધાર કે અનાથ હતી. તે સ્ત્રીઓને આશ્રય આપવાને તેઓ પરણ્યા હતા. એ બધી પત્નીઓ સાથે મહંમદ સાહેબ સારો વર્તાવ રાખતા હતા. એમની બધી પત્નીઓ સાથે દરેકને અલગ અલગ રહેઠાણ આપી મદીનામાં તેઓ રહેતા હતા. જ્યારે છેવટની એમની તબિયત કથળી ત્યારે બીજી બધી પત્નીઓની રજાથી આયેશાના રહેઠાણે રહેવા લાગ્યા. જ્યારે એક દિવસ એમને તાવ ખૂબ વધી ગયો ત્યારે એક પત્નીએ રુદન કર્યું. ત્યારે એમણે કહ્યું કે, “જેમને અલ્લાહ પર વિસ્વાસ છે તે આમ રડે નહીં.' એમણે લોકો મૂર્તિપૂજામાં ન પડે એટલા માટે એમની આ માંદગીની અવસ્થામાં પણ એમણે કહ્યું કે, “જે લોકો પયગંબરોની કબરાની પૂજા કરવા માંડે તેમના પર અલાહનો રોષ હતો. મારી કબરની કદી કોઈ પૂજા ન કરે.'' પોતાના મૃત્યુ બાદ લોકો વળી પાછા બુતપરસ્તી કે વિભૂતિપૂજામાં સાચા ધર્મને ન ભૂલી જાય તે માટે તેઓ સભાન હતા.
મહંમદ સાહેબે પોતાના જીવન દરમિયાન અભુત કામ કર્યું. છિન્નભિન્ન થઈ ગયેલાં પ્રજા, રાજ્ય, ધર્મને એકસૂત્રે બાંધી વ્યવસ્થિત કર્યા. મહંમદ સાહેબે ખરેખર તો ગૌતમ બુદ્ધની માફક જ ભ્રષ્ટ થઈ ગયેલા ધર્મનું શુદ્ધીકરણ આદર્યું હતું. મહંમદ સાહેબ પૂર્વે એ જ મક્કા પવિત્ર યાત્રાનું ધામ હતું, એ જ મંદિર
