________________
હજરત મહંમદ પયગંબર પણ પ્રકારનો આડંબર કરતા નહીં. પોતે હંમેશાં નીચા આસને બેસતા. એમણે મદીનાને થોડા સમયમાં આદર્શ રાજ્ય અને ધર્મસ્થાન બનાવ્યું. પણ મહંમદ અને મદીનાની વધતી જતી રાજકીય અને ધાર્મિક પ્રતિષ્ઠાને કારણે મક્કાના કુરેશી લોકો ઉશ્કેરાયા. તેમણે મક્કામાં રહેતા મુસલમાનોને વધુ ત્રાસ આપવા માંડ્યો અને મદીનાના મુસલમાનોનાં ઢોરો ચોરીને પરેશાન કરવા માંડ્યા. પણ આથી કાંઈ ન વળતાં હજારેક કુરેશીઓએ મદીના પર હુમલો કર્યો. બદ્ર આગળ લડાઈ થઈ. મહંમદ સાહેબ માત્ર ત્રણસો જેટલા માણસો લઈ રક્ષણાર્થે કુરેશીઓ સાથે લડ્યા અને જીત્યા. મોટા ભાગના કુરેશીઓ નાસી ગયા. કેદ પકડાયેલા કુરેશીઓ સાથે મહંમદ સાહેબે સારો વર્તાવ રાખ્યો. મોટા ભાગનાને ફરી લડાઈ ન કરવાનું વચન લઈ છોડી મૂક્યા અને કેટલાકને મદીનામાં સારી રીતે રાખી અભણ માણસોને શિક્ષણ આપવાનું કામ સોંપ્યું અને પછી છોડી મૂક્યા. એ રીતે મહંમદ સાહેબ વિચારશીલ કેળવણીકાર પણ હતા. બદ્રની લડાઈથી મુસલમાનોમાં મહંમદ સાહેબ અને ઈસ્લામ ધર્મ પર શ્રદ્ધા દઢ થઈ. ધર્મને ખાતર બલિદાનની ભાવના પણ પ્રગટ થઈ.
બે વર્ષ બાદ મહંમદ સાહેબ અને ઇસ્લામ ધર્મના કટ્ટર શત્રુ અબુ સુફિયાનની સરદારી હેઠળ ત્રણ હજાર કુરેશીઓ મદીના પર હુમલો લઈ આવ્યા. આ વખતે ઓહદની ટેકરી આગળ લડાઈ થઈ. તેમાં અબુબકર, ઉમર અને અલી ઘવાયા અને ખુદ મહંમદ સાહેબને પણ ઈજા થઈ. આમ તો લડાઈમાં કુરેશીઓ જીત પર હતા પણ પૂરું લડી શક્યા નહીં અને લૂંટફાટ કરી નાસી
