Buddhiprabha 1960 12 SrNo 14

Author(s): Chabildas Kesrichand Sanghvi, Bhadriklal Jivabhai Kapadia
Publisher: Buddhiprabha Samrakshak Mandal - Khambhat

Page 8

બુદ્ધિપ્રભા
પેાતાના તથા ન કામને ઉધ્ધાર કરી શકતા નથી જે બળવાન છે. તે પાતાના તથા પરના ઉધ્ધાર કરી શકે છે. હાલના વખતમાં પુત્રાને બ્રહ્મચારી બા બળવાન કરવા ય અને પોતાના ધર્મને ઉત્તર કર્વે હોય તે અમૃત સમાન આ લેખ સમĐ લેવે. ધાર્મિક કેળવણી આપવામાં પાછા પડીકું તે આપણે શ્રી વીરપ્રભુના ક્ષત્રિય પુત્રો કહેવાઈશું નહિ. જેનાએ ખ્રસ્તીઓની પેઠે ધાર્મિક જતાતી વૃધ્ધિ માટે સખાવત કરતાં શિખવું તેએ. એક અંગ્રેજ બાનુએ ખ્રિસ્તીઓ નવા બનાવવા સારૂ આર્દ્ર ક।ડ ફિયા આપ્યા છે. મુંબઇમાં ખ્રિસ્તીએની એક મોટી સંસ્થા છે કે જેનું મકાન બાંધતાં દસ પંદર લાખ રૂપિયાનું ખર્ચ થયુ' તરી. અમદાવાદ, પૂના, વડાદરા, લશ્કર, નડિયાદ, બોરસદ, પ્રાંતિજ, સમેરા, અજમેર, કાશી, કલકત્તા, મદ્રાસ, કરાંચી, આગ્રા, વલસાડ, પારડી, નાગપુર વગેરે હારે ઠેકાણે ખ્રિસ્તીએએ લાખો રૂપિયા ખર્ચીને અને આત્મભેર આપીને નવા ખ્રિસ્તીઓ કરવા માટે મકાન બાંધી, લાખા મનુષ્યોને ભણાવી હુન્નર વયા શીખવી પ્રીસ્તી ધર્મની ઉન્નતિ કરી છે. જૈનેના હૃદયમાં શ્રી મહાવીર પ્રભુ વસ્યા હોય તે મે રામે ધર્માભિધાન વ્યાખ્યા વિના રહે નહિં અને જૈન ગુરૃ જેવા સંસ્થા ઉપાડી લેષ વિના રહે નહિ. જેનામાં બહાદુર મબાગી જેનેાની મેટ અે પણ બે જૈન ગુરૂકૂળ સ્થાપવામાં આવે તે હન્તરે વિદ્યાર્થીઓને તેવા બનાવી શકાય, વેશ રેડ અને યા
વચ્ચેો” ની પડે
ણિક તરીકે મળેલા અને વરઘોડા અને નાસવામાં લાખા રૂપિયાની ધુળવિણું કરી નાંખે છે, જૈન ધર્મની ઉન્નતિ માટે “મડી તું પણ દમડી ન છે” તેવી ગત આયરે છે. અહા ! જેનેનું મન ક્યારે સુધરશે આવા થૈ જૈન મંદિરમાં ને કહે છે કે “ટા દીન.નાય શી ગતિ કરો. અમારી, મે વાતે મારૂ મન લલચાયું, ક્વાલા ! એક કંચન દુ નારી ” આવી રીતે બાગ્યા કરે છે. પણ એને અને જેન્ ધર્મના ઉવાર માટે આત્મભાળ રેઈ વિરામ આપે છે. જેને ન ધર્મની ઉન્નતિ કરવાનો વિચાર નથી, અને જે જૈન ધર્મના ઉધ્ધાર માટે અમનેણ ચ્યાપવા
તા. ૨૦-૧૧-૬૦
તૈયાર નથી, તે તીથંકરાની આરાધનામાં શું સમજે ! અર્થાત્ જેએની નસેનસમાં જન ધર્મની ઉન્નતિ કરવા માટે શરૂ વ્યાપતું નથી એવા જ જન્મી કંદ કાળી રાકવાના નથી, જેમેને રાતન ચઢાવ્યા છતાં ચડતું નથી, પણું ઉર્દુ બહુચરાજીના ભક્તની પેં, હસીને તાળી આપવાની ચાલ છે, તેવાઓએ પોતાની માતાને નવ માસ પર્યંત શા માટે ભારે મારી ? જે જયતેના બાપદાદાઓએ જનધના માટે તન, મન, વન અણુ કર્યાં હતાં, હુન્નરે દુ;ખા ખમી ઇન ધર્મની ઉન્નતિ કરી, સંપૂર્ણ જીંદગી ગુમાવી હતા, તેવાઓના દીકરાના દીકરાએ વરાજ આજ બે દોસ્ત તાળી” ની પેઠે કુકડુ કુ ની રમત રમે છે અને ઢીલા તપ જેવા થઈ ગયા છે, તેની આવી સ્થિતિ દેખીતે આંખમાંથી દડ આંસુ નીકળે છે. પૂર્વાચાર્યોએ એક ધાસોશ્વાસ પણ નકામા ગાળ્યા નહતા. જર્મની ઉન્નતિ માટે મેદાનમાં યાહામ કરી પડયા હતા. હજારો દુઃખા સહન કર્યાં... હતાં, નિરાંતવાળીને જરા માત્ર પણ ખેાં નહતાં, કચત અને કામિનીથી ન્યારાં રહી જઇન ધર્મનાં બીજ માં ત્યાં વાવ્યાં હતાં. શકરાચાર્યના વખતમાં ધાંચીની ઘાણીમાં કચરાયા હતા. તે પણુ પાનાનો ધર્મ ફેલાવવાનાં પાછી પાની કરી નહોતી તેવાઓના વશુદ્ધે હાલ કેવી સાંકડી સ્થિતિમાં આવી પડયા છે તે વિચારતાં મેટ નિઃશ્વાસ મૂકવો પડે છે. સર્વ ધર્મોની હરિકાને વખન આવી પહોંચ્યા છે. હવે
તે
ચેતા ! જરા તે મન મેઢુ રાખો !! તત્ત્વજ્ઞાનની પ્રાપ્તિ અને જમાના અનુભવ્યા વિના સાધુઓમાં અને સાધ્વીઓમાં નવા જુસ્સો આવવાના નથી. “ધાતા કર વડાં થવાનાં નથી”. ત્યાંથી ફરી ગણો. લગ્યા ત્યાંથી પ્રભાત નાના. તમારી શક્તિ પ્રાપ્ત કરવા જ ચુટકુળની યોજનાને વધાવી છો. હવે તે! બસ વધુ
થયું, આંખા ઉઘાડા અને કાર્ય કરવા મંડી ન. તમારી પાસે જે છે તે સર્વ જનાર માટે છે એમ સફ્ળ કરી...
(‘'તીર્થયાત્રાનુ’વિમાન'' ભોય।