________________
બુદ્ધિપ્રભા
તા. ૨૦૧૨-૬૦.
મા શિર જોયે તે જ. પરધર્મ નહિ એ, અંતિમ પ્રણામ !” આટલું બેલી વીર વિક્રમશી પ્રારા જાય તે ભલે જાય. પણ મારી પ્રતિજ્ઞા નહિ આગેકૂચ કરવા તૈયાર થશે. તુટે ભાગે તે મને મહેણું જ માર્યું છે. પણ હું “વિક્રમશી તારો ઉત્સાહ આજે અપૂર્વ છે. ઘણા તે તેને સાચું કરીને ઝપીશ” વિક્રમને પૂરે પિરસ વખતથી બંધ રહેલ તીર્થયાત્રાને તું આજે ખુલ્લી એ હ.
કરીશ. અનેક મકાની અપૂર્વ ભક્તિનો સાચે “અલ્યા વિકલા ! આજે તાર ખસી ગયું લાગે ભાગીદાર તું બનીશ; તારું ખમીર આજે ઉછળી છે, ખાઈ પીને અલમસ્ત છે એટલે તું બહાર
રહ્યું છે. માસ જ નહિ બી સંધના પણ તને થઇ ગયે ? છોકરડા ન કરીએ મારા વ્હાલા !”
અનેકા આશિર્વાદ છે. શાસનદેવ તારા કાર્યમાં
સહાય કરશે, પણ તે સિંહને મારી યાત્રા માર્ગ “ ! આજે એ બુટીયા પુરાણ સાંભળવા
ખુલ્લે કર્યો છે. એ અમે કેવી રીતે જાણી શકીશ?” મને સમય નથી. મને મારામાં વિશ્વાસ છે. આદીશ્વર સભામાં રહેલા વિક્રમશીલા મિત્ર પોતાની મુંઝવણ વિદા સહાય કરશે મા ! મારા અંતિમ નમસ્કાર, વ્યકત કરી.
લેર વિક્રમ મૃત્યુના મેદાનમાં પણ કારીયાં કરવા : “મારા મિત્ર ! એ વાત તે હું સાવ વિસરી જ આગળ વ. પાલીતાણા ગામમાં વાત વાયુ વેગે ગયે ઉત્સાહમાં આવેલા માણસ ઘણી વખત ફેલાઈ ગઈ લેડના ટોળે ટોળાં વિક્રમીની પાછળ પોતાની અંગત વાતને પણ ભૂલી જાય છે. હું ઉપર પમાં વિક્રમશિાનું વિક્રમ આજે અંગેઅંગમાં ઉગી જઈ જ્યારે કાર્ય પૂર્ણ પતાવી લઈશ ત્યારે આદિનાથ નીકળ્યું હતું.
ભગવાનના મંદિરમાં ઘંટ વગાડીશ એ ઘરનાદ તિર્થભકિતનો અપૂર્વ લાભ એ અનાયાસે પ્રાપ્ત વિજયનાદના મુચક હશે, ત્યારે સિંધાચળને માર્ગ થો હતો.
નિષ્ફરક બની ગયા હશે.” વિક્રમશી માર્ગદર્શન
કરાવ્યું તે દિશામાં ઉત્સાહ મા નથી
સભાએ આદિનાથના જય જ્યારવ સાથે મે ઉપર પરાક્રમના ભાવ ઉપસી રહ્યા છે.
વિકમશીના શબ્દોને વધાવી લીધા. જીવનના એકાદ એરામાં જ્યારે પૂર્વ લાગણીનાં
ચાતક જેમ મેઘને છે તેવી જ નજરે નૃત્ય જે છે ત્યારે સાત્વિક વૃત્તિઓની સાચી કસેની
તળેટીએ ઉભેલા માણસો વીર વિક્રમણીની સલતાને થાય છે. માનવતાને દીવડા ઝળહળી ઉઠે છે.
ઇચ્છી રહ્યા હતા. રાસન દેવને શતઃ પ્રાર્થના કરી સાહથી આગળ વધતા વિક્રમશી તળેટીમાં રહ્યા હતા, આપી છે. લોકોને મેટે સમુદાય વિક્રમ સાથે જ્યારે ગજરાજની ચાલે મલપતો વીર વિક્રમશી જ તે.
સિધ્ધાચલ બિરિરાજ ઉપર મકકમ પગલે ચઢી ગિરિરાજની પવિત્ર રજને માથે ચટાવી, આદીશ્વર રહ્નો હતો. મૂછનો દર પણ હજુ યે નથી એવા દાદાનું ધ્યાન ધર્યું. અંતરમાં સિંહનાદ થયો. પાસે વિક્રમ એ મહાન કામ પિતાના માથે લીધું હતું. રહેલ સભાને સંબંધી વિક્રમ બોલ્યું. “મહાનુભા! તેને પોતાના બળ ઉપર સંપૂર્ણ આત્મવિશ્વાસ હતે. આજે હું જાઉં છું ધર્મના રક્ષણે જીવનની આત્મવિશ્વાસ ખરેખર ! અજબ ચીજ છે, બાહુતિ આપવા: પ્રાણની પણ દરકાર કર્યા વગર હું જેને સંપૂર્ણ આત્મવિશ્વાસ પેતાનામાં હૈય છે તે ભાર પ્રતા પૂર્ણ કરીશ, મારું નામ આજ મારાં પછી સબલ હાય-કે-નિબલ, ધનવાન હોય કે ગરીબ, સાચાં ઉપકારી બન્યાં છે. તેમના વચનોથી જ આજે રાજા છેકે , ગમે તે હોય પણ આત્મવિશ્વાસના મને આ અદાક્ય લાશ મળે છે. અને મારા અપૂર્વ સહકારથી સત્કાર્યમાં જરૂર સફલતા મેળવે જ છે,
