________________
૨૫
त्याज्ये उभे वै खलु पुण्यपापे, कर्मप्रभावादुमयोचिलब्धिः । तथापि पुण्यं कुशलानुबन्धि,
मोक्षस्य हेतुर्गदितं श्रुतज्ञैः ॥३॥ બધાને જ જાત અનુભવ છે કે, કેઈ પણ જાતને કાંટે, ભલે તે પછી ગુલાબના ફૂલને કે બાવળિયાના શૂળને હોય, પરંતુ તે કાઢયા વિના ચેન પડે નહીં. કિન્તુ શાંતિ થાય નહીં...કિન્તુ તે કાંટાને કાઢવા અણીદાર સશક્ત બીજા કાંટાની આવશ્યકતા છે. સંસારના સમસ્ત છને પુણ્ય અને પાપ કર્મના કાંટા એવા તે ભેંકાયા છે, તે કાંટાઓને નિકાળવા શ્રુતિએ કામણગારે કુશલાનુબંધી પુણ્યકર્મને કાંટો બતાવ્યું છે.
૫૪ છે. संपूर्णकर्मक्षयतो भवेद्धि, मोक्षस्तु जीवस्य भवांबुराशेः । शेयश्च नीत्या जलतुंबिकायाः,
उर्वाग्रभाजी भवति प्रशुद्धः ॥४॥
સરિતામાં સહેલ કરતી તુંબિકા જોઈ હશે ? કેવી મસ્ત બનીને તરી રહી છે! પણ તે જ તુંબિકા ઉપર માટીને લેપ કરવામાં આવે છે તે લેપને ભાર તેને ડુબાડી દે છે.
