________________
કેવું આશ્ચર્ય! આત્મા પોતે જ પોતાના સ્વભાવને... ઘરને ગુણેને ભૂલીને પરભાવમાં રહેવા રમવા લાગ્યું. મને, ઘેડે પિતાની ચાલ ભૂલી ગધેડાની ચાલે ચાલવા લાગ્યા. પરભાવને બાહ્યભાવને જે સ્વરૂપને પિતાનું માની તેમ જ પ્રેમરાગમહ કરી તેમાં જ રત બનવા પ્રયત્ન કરે છે. પેલે ઉપાસક્ત પતંગ દીપમાં જ પ્રેમ કરવા લાગ્યું. તેમાં સમાયે અને ખાક થે. તેમ તમારું ન થાય તે જે.જે.
अभेदभावेन निजं स्वरूपं, विचिन्तनीयं सततं सुचिभिः ।
देहस्थितोऽयं निजकर्मसंगात् , ___ ज्ञेयो हि जीवो जिनतुल्यताभाक् ॥६॥
માનવી માનવદષ્ટિએ જુએ તે બધા માનવ સરખા લાગે છે. નથી કોઈ ભેદ કે અલગ. પણ જાતિની દૃષ્ટિએ જુએ છે તે કઈ બ્રાહ્મણ કેઈ ક્ષત્રિય.. કઈ વણિક.. કેઈ શૂદ્ર દેખાય છે. આવી જ રીતે અભેદ દષ્ટિએ જીવ અને શિવમાં આત્મા ને પરમાત્મામાં કઈ જ ભેદ નથી. પણ ભેદ દષ્ટિએ વિચારીએ તે શિવ એ તે સિદ્ધ શિલામાં બિરાજમાન છે. જ્યારે જીવ એ તે અસિદ્ધ... અબુદ્ધ... અશુદ્ધ સંસારમાં રહે છે. એટલા માટે તે કહ્યું છે :
તું જુદા નહીં જુદા નહીં ઔર કોઈ જુદા નહીં. કાટલે અગર કર્મકું, ન કેદ હૈ, ન ભેદ હૈ દા
