________________
૩૩
|| ૭ | भवेत्सुखी सोज्ज्यभवे तु नित्यं, पाथेयमस्ति प्रबलं तु यस्य । जिनोक्तधर्माचरणेन यत्स्यात् ,
पुण्यं पवित्रं तु विदंतु नित्यम् ॥७॥ રે માનવ! સગાંસંબંધી–સ્વજનોના સહારે મને સુખદુઃખ મળે છે, એમ જ તું માને છે ને? માટે તેની સાથે રહેવા...ખાવા તેના માટે પૈસા ભેગા કરવા. આ બધા કઠિન પ્રયત્ન કરે છે ને! પણ વિચાર તે ખરે કે તું અહીં આ જ કુટુંબમાં કેમ આવ્યે? બધા સાથે કેમ ન આવ્યા? આ બધા પ્રશ્નો જ આપણું પૂર્વભવની કરણીનું ફળદર્શન કરાવે છે
ચાલે, હવે થોડે દીર્ઘ વિચાર કરીએ.. અહીંથી જવાનું એકલાને જ ત્યાં ફળ પણ અહીંની કરણીનું જ મળવાનું ને.. પરભવનું પાથેય લેવા સારી કરણ કરવા આજથી જ જિનકથિત ધર્માચરણ કરવા માંડે.
તેમાં પ્રમાદ–આળસ ન થાય, નહીં તે....સમય વહી જશે અને પસ્તા થશે. એક ચિંતકે કહ્યું છે?
“Time wested can never be restored.”
