Bhagwan Mahavir

Author(s): Purushottam Jain, Ravindra Jain
Publisher: Purshottam Jain, Ravindra Jain

Page 123

ਨੂੰ ਦੁਨਿਆਵੀ ਸੁਖ ਝੂਠੇ ਜਾਪਣ ਲਗੇ ।ਉਹ ਵੀ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਪਾਸ ਸਾਧਵੀਆਂ ਬਣ ਗਈਆਂ ।
ਇੱਥੇ ਹੀ ਗੌਤਮ ਇੰਦਰ ਭੂਤੀ ਨੇ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਤੋਂ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ " ਹੈ ਭਗਵਾਨ ! ਮੈਂ ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਕਿ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਮਰਨ ਵਾਲੇ ਬਹਾਦਰ ਸੈਨਿਕ ਸਵਰਗ ਹਾਸਲ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ ? ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ “ ਹੇ ਗੌਤਮ ! ਇਹ ਆਖਣਾ ਠੀਕ ਨਹੀਂ । ਨਰਕ ਜਾਂ ਸਵੱਰਗ ਮਨੁਖ ਦੇ ਆਪਣੇ ਕੀਤੇ ਕਰਮਾਂ ਤੇ ਅਧਾਰਿਤ ਹਨ | ਯੁੱਧ ਵਿਚ ਮਰਨ ਵਾਲੇ ਨਾ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਨਰਕ ਵਿਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਨਾ ਹੀ ਸਾਰੇ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ 1 ਸਗੋਂ ਇਹ ਨਰਕ ਸਵਰਗ ਦਾ ਚੱਕਰ ਕੀਤੇ ਸ਼ੁਭ ਜਾਂ ਅਸ਼ੁਭ ਕਰਮਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ । ਯੁਧ ਨਾਲ ਇਸ ਦਾ ਕੋਈ ਸਬੰਧ ਨਹੀਂ ।” | ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਚੰਪਾ ਵਿਚ ਧਰਮ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਕੇ, ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਵਾਪਸ ਫੇਰ ਮਿਥਿਲਾ ਪਧਾਰੇ । ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੇ ਇਹ ਚੌਪਾਸਾ ਮਿਥਿਲਾ ਵਿਖੇ ਗੁਜਾਰਿਆ । ਸਤਾਈਵਾਂ ਸਾਲ
ਮਿਥਿਲਾ ਤੋਂ ਚੌਮਾਸਾ ਪੂਰਾ ਕਰਕੇ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਵੈਸ਼ਾਲੀ ਪਧਾਰੇ । ਉਥੋਂ ਧਰਮ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਕੇ ਉਹ ਵਸਤੀ ਨਗਰੀ ਪਹੁੰਚੇ । ਇਥੇ ਕੋਣਿਕ ਦੇ ਦੋ ਭਰਾ ਵੇਹਾਸ ਹੱਲ ਅਤੇ ਵਿਹਲ ਨੇ ਜੈਨ ਸਾਧੂ ਦੀਖਿਆ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕੀਤੀ । ਇਹ ਉਹੋ ਦੋਵੇਂ ਭਰਾ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕਾਰਣ ਵੈਸ਼ਾਲੀ ਦਾ ਮਹਾਯੁਧ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ।
ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਸ਼ਾਵਸਤੀ ਨਗਰੀ ਠਹਿਰੇ ।ਉਸ ਸਮੇਂ ਸ਼ਾਵਸਤੀ ਨਗਰੀ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਦੋ ਪ੍ਰਚਾਰ ਦਾ ਮੁੱਖ ਕੇਂਦਰ ਸੀ । ਉਹ ਆਜੀਵਕ ਧਰਮ ਦਾ ਅਚਾਰੀਆ ਬਣ ਚੁੱਕਾ ਸੀ । ਉਸਨੇ ਭਗਵਾਨ ਪਾਰਸਵਨਾਥ ਦੇ ਭਰਿਸ਼ਟ ਚੇਲਿਆਂ ਤੋਂ ਜੋਤਿਸ਼ ਆਦਿ ਵਿਦਿਆ ਸਿੱਖ ਲਈ ਸੀ ।ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਭੂਤ, ਭਵਿੱਖ ਅਤੇ ਵਰਤਮਾਨ ਬਾਰੇ ਦਸਦਾ ਸੀ । ਦੂਸਰੇ ਉਸ ਪਾਸ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਪਤ ਤੇਜੋਲੇਸ਼ਿਆਂ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਆਪਣੇ ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਨੂੰ ਭਸਮ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ ।
ਹੁਣ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਤੀਰਥੰਕਰ, ਸਰਗ, ਅਰਿਹੰਤ ਤੇ ਕੇਵਲੀ ਆਖਦਾ ਸੀ । ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ ਉਸਦੇ ਚਮਤਕਾਰਾਂ ਦੀ ਚਰਚਾ ਆਮ ਸੀ । ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਆਪਣਾ ਪਿਛਲਾ ਜੀਵਨ ਬਿਲਕੁਲ ਭੁੱਲ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ।
| ਇਹ ਚੌਪਾਸਾ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੇ ਵਸਤੀ ਵਿਖੇ ਕੀਤਾ । ਇਹ ਚੌਮਾਸਾ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਨੇ ਵੀ ਇਸੇ ਨਗਰੀ ਵਿਖੇ ਕੀਤਾ । ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਦੇ ਦੋ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਭਗਤ ਸਨ, ਇਕ ਹਲਾਹਲ ਘੁਮਾਰਿਨ, ਦੂਸਰਾ ਅਯੰਪੁਲ ਗਾਥਾਪਤੀ ।
ਕੋਈ ਸਮਾਂ ਸੀ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਕਰਦਾ ਨਾ ਥਕਦਾ | ਪਰ ਹੁਣ ਉਸ ਦਾ ਹੰਕਾਰ ਆਪਣੀ ਉਚਾਈ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ।
94
ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ .